کشفی تکان دهنده؛ اسرار کاتبان مصر فاش شد

تجزیه و تحلیل جدید نشان می دهد که کاتبان مصری باستان در حالت خمیده کار می کردند که ممکن است منجر به آرتریت و سایر مشکلات اسکلتی شود.

به گزارش ایسنا، به نقل از گزارش های علمی، کاتبان مردانی با منزلت بالا بودند که توانایی نوشتن داشتند و بخشی از یک درصد از جمعیت تحصیل کرده جامعه مصر باستان بودند.

محققان بقایای 69 مرد را که بین 2700 تا 2180 قبل از میلاد در قبرستانی در ابو اسیر مصر دفن شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. 30 نفر از این مردان کاتب بودند، همانطور که روی قبرهایشان نشان داده شده است، و اسکلت آنها در مقایسه با بقیه بقایای کشف شده، تغییرات شدید مفصلی را در نواحی خاصی از بدنشان نشان می داد.

این یافته ها دریچه جدیدی را به روی زندگی کاتبان در هزاره سوم پیش از میلاد در مصر باستان باز می کند.

ورونیکا دولیکووا، یکی از محققین آخرین مقاله و مصر شناس در موسسه مصر شناسی در دانشگاه چارلز، گفت: بقایای تجزیه و تحلیل شده در این مطالعه متعلق به مردانی است که در دوران شکوفایی مصر باستان و در طول اقامت خود در مصر باستان زندگی می کردند. در پراگ «پادشاهی قدیم» یا دوران سازندگان اهرام.

اسناد باقی مانده از این دوران نشان می دهد که فرزندان خانواده های اصیل در دربار سلطنتی تحصیل می کردند.

به گفته این کارشناس، در آن زمان سواد در مراحل اولیه و در دوره رشد به دست آمده بود و نیازی به یادگیری خواندن و نوشتن جمعیت بیشتری از جامعه کشاورزی نبود.

کاتبان در مصر باستان سمت هایی داشتند که تفاوت چندانی با مناصب دولتی در جامعه مدرن نداشتند.

دولیکووا توضیح داد: «این افراد به جامعه نخبگان آن زمان تعلق داشتند و می توان گفت که ستون فقرات اداره دولتی را تشکیل می دادند. وزارت کشاورزی) و اداره ثبت اسناد و املاک و غیره. آنها همچنین نقش مهمی در جمع آوری مالیات در معابد سلطنتی و مجتمع های هرمی داشتند.

نقش کاتبان در جامعه مصر باستان حیاتی بود، اما اسنادی که از خود به جای گذاشتند برای محققان بسیار جالب است.

Dolikova، یک مصر شناس، می گوید: «مصریان باستان سوابق دقیقی از همه چیز نگه می داشتند و سپس آنها را در بایگانی ذخیره می کردند، وقتی امروز چنین آرشیوهای کاغذی را می یابیم، آنها به معنای واقعی کلمه یک گنج هستند، می توانیم اطلاعات زیادی در مورد آنها به دست آوریم عملکرد مجتمع های معابد و خدمات مقامات در معابد، شکل حقوق آنها، اثاثیه یا ظروف موجود در فروشگاه های معابد و غیره.

مصریان به قدری دقیق بودند که اسناد مکتوب را مستقیماً در مقبره ها می گنجاندند تا موقعیت، شغل و رتبه متوفی را تعیین کنند و این روش به محققان کمک کرده است تا کاتبان اداری را شناسایی کنند.

پترا بروکنر هاولکوا، نویسنده اصلی مقاله اخیر و یک انسان شناس در موزه ملی پراگ، نزدیک به 20 سال است که در شناسایی نشانه های فعالیت ساختاری تخصص داشته است.

وقتی کارشناس بقایای کشف شده در ابو اسیر را بررسی کرد و نمونه هایی از فشار روی مهره های گردن را مشاهده کرد، متوجه شد که ممکن است بین انحطاط اسکلتی و مشاغل مردان رابطه وجود داشته باشد.

اولین اسکلت افراد از “دولت قدیمی” در سال 1976 در ابو اسیر کشف شد، اما استخراج آنها چندین دهه طول کشید.

پس از ناکامی در یافتن هیچ گونه تحقیقی در مورد بیماری های استخوان و مفاصل در نویسندگان باستان، هاولکووا انسان شناس با دولیکووا و سایر همکارانش برای انجام این تحقیق همکاری کرد. آنها در سال 2009 شروع به شناسایی تغییرات در اسکلت کاتبان کردند، اما یک دهه دیگر طول کشید تا بقایای کافی برای یک مطالعه جامع پیدا شود.

در طول این تحقیق، محققان به این نتیجه رسیدند که کاتبان بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت یا بیماری هستند که در آن بافت مفصلی در طول زمان تحلیل می‌رود.

این تغییرات در مفاصل اتصال فک پایین به جمجمه ترقوه راست، قسمت فوقانی استخوان بازو راست که به شانه، پایین ران، استخوان های شست راست و در سراسر ستون فقرات متصل می شود، مشاهده شد.

همچنین تغییرات قابل توجهی مانند صاف شدن استخوان در قسمت پایین مچ پای راست و فرورفتگی در هر دو کاسه زانو مشاهده شد.

بیشتر تغییرات اسکلتی می تواند مربوط به وضعیت بدنی باشد که کاتبان در حین انجام کار خود در نظر گرفته اند و طبیعتاً این نوع حالات بر روی دیوارهای مقبره و همچنین مجسمه ها ثبت شده است. کاتبان یا می‌ایستادند، زانو می‌زدند، یا پای ضربدری می‌نشستند و برای مدت طولانی می‌نوشتند.

به گفته محققان، اگر آنها چهار زانو می نشستند، دامن های کشیده آنها به عنوان میز عمل می کرد. در این حالت، آنها احتمالاً ساعت‌ها می‌نشستند، سرهایشان به جلو خم شده، بازوها بدون تکیه‌گاه و ستون فقرات خم شده بودند.

تغییرات ساختاری در زانوها، باسن و مچ پا نیز نشان دهنده وضعیت چمباتمه یا خم شدن است که بسیاری از کاتبان هنگام نوشتن ترجیح می دهند.

کاتبان همچنین انتهای ساقه‌های پوریا را که در ابزار نوشتاری استفاده می‌شد، می‌جویدند تا نوک قلم‌هایی را بسازند که ساعت‌ها با انگشتانشان به هم فشار می‌دادند.

این جویدن می تواند تغییرات فک آنها را توضیح دهد، در حالی که ساعت های طولانی نوشتن ممکن است باعث تغییرات ساختاری مشاهده شده در انگشت شست راست آنها شده باشد.

محققان از یافتن تغییرات در اندام تحتانی تعجب نکردند، زیرا در آن زمان نشستن و زانو زدن در جمعیت عمومی رایج بود، اما آنها انتظار تغییر در فک را نداشتند.

محققان اکنون قصد دارند با گروه های دیگر برای مطالعه و تجزیه و تحلیل کاتبان و افراد دیگر در گورستان های مختلف مصر باستان مانند سقاره همکاری کنند.