آیا یک «هرم باستانی» در زیر آب‌های ژاپن مخفی شده است؟

برخی از این سازه‌های خیره‌کننده مانند بناهای تاریخی هرمی شکل با طبقات روی هم به نظر می‌رسند و برخی دیگر شبیه بقایای قلعه‌ها، معابد و تراس‌ها هستند که به نظر می‌رسد همه آنها با جاده‌های سنگی، باریک و گاهی پلکانی به هم متصل شده‌اند.

ماساکی کیمورا، زیست شناس دریایی در سال 2007 به نشنال جئوگرافیک توضیح داد: «به نظر می رسد بخش عمده این ساختار یک هرم پیچیده، یکپارچه و پلکانی است که از عمق 25 متری بالا می رود.

تا آن زمان، کیمورا بیش از 15 سال بود که این سازه های عجیب را نقشه برداری می کرد و هر بار که برای دیدن آنها شیرجه می زد، بیشتر متقاعد می شد که آنها بخشی از یک شهر باستانی هستند.

او و دیگران معتقدند که این بناها ممکن است توسط مردم جومون ساخته شده باشند. یعنی شکارچیانی که در 12000 سال قبل از میلاد در جزایر ژاپن ساکن شدند.

با این حال، همه کارشناسان به ایده “آتلانتیس ژاپنی” اعتقاد ندارند. رابرت شوچ، استاد دانشگاه بوستون که خود این مکان را کاوش کرده است، معتقد است که ساختمان یوناگونی (همانطور که این ساختمان ها شناخته می شوند) اصلا ساخته دست بشر نیست.

وی با اشاره به سکوها و تراس های این سازه به مجله نشنال جئوگرافیک گفت: این سازه حاصل تغییرات زمین شناسی و لایه های ماسه سنگی است که در امتداد صفحات متمایل به شکسته شدن و ایجاد این لبه های بسیار صاف به خصوص در منطقه ای با تعداد زیاد است. گسل ها و فعالیت های تکتونیکی

بیش از 16 سال از صحبت این دو مرد با مجله و بیش از 37 سال از کشف این ساختمان می گذرد، با این حال حقیقت منشا آن همچنان یک راز باقی مانده است.

اولین بار توسط یک غواص محلی در سال 1986 هنگامی که متوجه پله های تقریباً صاف “هرم” شد، با آن مواجه شد. از آن زمان تاکنون، نظریه های بسیاری در مورد چگونگی شکل گیری این ساختار مطرح شده است.

برخی از کارشناسان معتقدند که این فقط یک سازند زمین‌شناسی طبیعی است، برخی دیگر، از جمله کیمورا، معتقدند که این پدیده قابل توجه زمانی بخشی از قاره افسانه‌ای مو در اقیانوس آرام بوده است که طبق افسانه‌ها در اثر یک فاجعه بزرگ در زیر آن نابود شده است. امواج فرو رفتند.

توجیه کیمورا برای چنین نتیجه گیری دو جنبه دارد. اول، او ادعا می کند که نشانه هایی از کنده کاری سنگ را روی سازه شناسایی کرده و سنگ هایی را پیدا کرده است که به نظر می رسد شبیه به حیوانات تراشیده شده اند. او به نشنال جئوگرافیک گفت: «یکی از نمونه هایی که توضیح دادم شبیه ابوالهول زیر آب بود.

ثانیاً، نشان می دهد که این منطقه به دلیل رخدادهای لرزه ای شدید شناخته شده است. به عنوان مثال، در سال 1771، یک سونامی با امواجی به ارتفاع حدود 40 متر جزیره Onagoni و اطراف آن را درنوردید. به نوشته روزنامه ژاپنی یومیوری شیمبون، این فاجعه باعث مرگ یا ناپدید شدن حدود 12000 نفر شد و تحقیقات انجام شده در دانشگاه توکیو نشان می دهد که این منطقه هر 150 تا 400 سال یک بار در معرض سونامی قرار می گیرد. بنابراین کیمورا این فرضیه را مطرح می کند که یک رویداد مشابه ممکن است منجر به غرق شدن آنگونی در زیر دریا شده باشد.

تورو اوچی، دانشیار زلزله‌شناسی در دانشگاه کوبه، نیز به نشنال جئوگرافیک گفت که از نظریه کیمورا حمایت می‌کند و تاکید می‌کند که این ساختارها نمی‌توانند توسط حرکات صفحه زمین ایجاد شده باشند.

او گفت: «من هم آنجا شیرجه زدم و هرم را لمس کردم. صحبت های پروفسور کیمورا اصلا اغراق آمیز نیست. به راحتی می توان فهمید که این آثار باستانی در اثر زلزله ایجاد نشده اند.

اما پروفسور شوک و دیگران تحت تأثیر این استدلال ها قرار نمی گیرند. شوک تأیید می کند: «اولین باری که در آن شیرجه زدم، متوجه شدم که ساخته دست بشر نیست. این سازه آرایش خاصی را که بسیاری ادعا می کنند ندارد و زوایای درست و تقارن در بسیاری از قسمت های آن دقیق نیست.

این استاد دانشگاه بوستون تأیید کرد که سوراخ‌ها و آثار روی سنگ‌ها به احتمال زیاد ناشی از گرداب‌های زیر آب یا فعالیت موجودات دریایی است.

وی افزود: پروفسور کیمورا می گوید که نوعی نوشته یا تصویر دیده است، اما اینها فقط خراش هایی روی سنگ است که کاملا طبیعی است. او آن را ساخته دست بشر توضیح می‌دهد، اما نمی‌دانم از کجا به این نتیجه رسیده است.»

در نهایت، استدلال های ارائه شده توسط هر دو طرف گاهی چنان قانع کننده است که هیچ کس هنوز به طور قطعی به عمق این رمز و راز پی نبرده است. حقیقت این ساختارها هرچه باشد، در اعماق آنها نهفته است.