کشف «چوب‌های جادو» با قدمت ۱۲ هزار ساله

یک مطالعه جدید نشان می دهد که بقایای 12000 ساله دو آتش کوچک و دو چوب عجیب در غاری دورافتاده در استرالیای جنوبی ممکن است شواهدی از قدیمی ترین آیین های فرهنگی شناخته شده جهان باشد.

بر اساس یک مطالعه جدید که از تجزیه و تحلیل علمی و تاریخ شفاهی بومیان استرالیا استفاده کرده است، این آثار ممکن است در جادوی آیینی برای “آسیب رساندن” به شخص دیگری استفاده شده باشد.

این آثار شبیه ابزار تشریفاتی مردم Gunai Kernai، یک گروه بومی ساکن در سواحل جنوبی استرالیا است که شامل آغشته کردن یک شی چوبی با چربی انسان یا حیوان و سپس انداختن آن در آتش تشریفاتی است.

با توجه به شباهت های موجود در غار و آیین گونای کرنای که در اواخر قرن نوزدهم توسط مردم شناسان تایید و ثبت تاریخی شد، باستان شناسان با کمک بزرگان محلی غاری را که به غار کلاجس معروف است را حفاری کردند و آثار باستانی را مورد بررسی قرار دادند. در آنجا یافت شد نتایج آنها در 1 ژوئیه در مجله Nature Human Behavior منتشر شد.

غار کلوگز در اوایل دهه 1970 به طور جزئی کاوش شد. برونو دیوید، نویسنده اول این مطالعه، باستان شناس دانشگاه موناش استرالیا، می گوید: «این غار هرگز به عنوان یک مسکن عمومی مورد استفاده قرار نگرفت، بلکه فقط برای اهداف آیینی خاص استفاده می شد. اولین بار در حدود 25000 سال پیش به این روش استفاده می شد و حداقل تا 1600 سال پیش به این روش استفاده می شد.

در حفاری‌های بعدی که توسط دیوید و تیمش در سال 2020 انجام شد، دو مکان آیینی مقدس یافت شد که هر کدام حاوی یک اجاق کوچک با یک تکه چوب کمی سوخته بود. قدمت رادیوکربن جنگل نشان داد که سن یکی از جنگل ها بین 11930 تا 12440 سال و دیگری بین 10870 تا 11210 سال است. این سن آنها را به قدیمی ترین مصنوعات چوبی که تا کنون در استرالیا پیدا شده است تبدیل می کند.

یکی از چوب های تشریفاتی که در غار کلوژ در استرالیای جنوبی یافت شد

محققان دریافتند که هر دو چوب عمداً تغییر داده شده اند، به این معنی که مردم آنها را بریده، بریده یا خراش می دهند تا بسیار صاف شوند. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که چوب‌ها کاسورینا (دم اسب)، یک کاج بومی استرالیایی بودند و حاوی قطعاتی از بقایای گونه‌های ناشناخته بودند. تجزیه و تحلیل شیمیایی این بقایا با استفاده از طیف‌سنجی جرمی (تکنیکی که می‌تواند مولکول‌های منفرد را در یک نمونه شناسایی کند) وجود اسیدهای چرب را نشان داد، به این معنی که ظاهراً بخشی از چوب با نوعی چربی حیوانی یا انسانی آغشته شده بود.

با توجه به کمبود ضایعات غذا در نزدیکی اجاق‌های کوچک، وجود یک چوب صاف در هر اجاق و تماس چوب‌ها با بافت چربی، محققان به این نتیجه رسیدند که مکان 12000 ساله ای که کشف کردند هدف آیینی خاصی دارد. به نظر می رسد که 500 نسل از پایان آخرین عصر یخبندان تا زمان های بسیار اخیر منتقل شده است.

دیوید می‌گوید: «آنچه این سیاهه‌ها به ما می‌گویند این است که این در واقع به طور خاص در مورد فرهنگ اجدادی باستانی است که تا به امروز ادامه داشته است و از نظر فرهنگی به جامعه معرفی شده است.

عکس و عکس دو چوب با قدمت تقریبی 12000 سال و در مراسم استفاده می شد

بن مارویک، باستان شناس دانشگاه واشنگتن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این مطالعه معیاری را برای بررسی آیین های باستانی تعیین می کند: «نمونه های قدیمی تری از آیین های عمومی تر، مانند تدفین وجود دارد، اما این یکی خاص است، زیرا آیینی متمایز است که از دوران باستان تا همین اواخر ادامه داشته است.

به گفته مالت، تحقیقات باستان شناسی این اشیاء آیینی 12000 ساله را به آداب و رسوم تاریخی قرن نوزدهم مرتبط می کند، در حالی که به از دست رفتن دانش بومی از طریق استعمار و غرب زدگی در استرالیا نیز اشاره می کند.