چرا انقراض «دایناسورها» باعث گسترش «انگور» شد؟!

یکی از این فسیل‌های انگور که در کوه‌های آند کلمبیا کشف شد، قدیمی‌ترین نمونه شناخته شده از خانواده انگور در نیمکره غربی است.

به گزارش فرادید، بقایای فسیلی مستند شده در این مطالعه نشان می دهد که چگونه گیاهان خانواده انگور پس از انقراض دایناسورها در سراسر جهان گسترش یافتند.

فابیانی هررا، نویسنده اصلی این مطالعه و متصدی موزه Paleobotany در مرکز یکپارچه‌سازی، گفت: «این قدیمی‌ترین گونه انگوری است که تاکنون در این بخش از جهان یافت شده است و چندین میلیون سال جوان‌تر از قدیمی‌ترین گونه انگور شناخته شده است. تحقیق در شیکاگو او در یک بیانیه مطبوعاتی گفت که آنها اکنون در آن سوی سیاره کشف شده اند.

نمونه ای از فسیل های کشف شده هسته انگور

وی افزود: این کشف از آن جهت حائز اهمیت است که نشان می دهد پس از انقراض دایناسورها در واقع انگور شروع به گسترش در سراسر جهان کرد.

هنگامی که گیاهان به صورت فسیل یافت می شوند، تقریباً همیشه به صورت دانه هستند، زیرا بافت نرم اغلب به سرعت تجزیه می شود. تاریخچه خانواده انگور به حدود 66 میلیون سال پیش برمی گردد، یعنی سن قدیمی ترین فسیل های هسته انگور کشف شده در هند.

تاریخ این فسیل ها تقریباً مصادف با رویداد انقراض جمعی فاجعه بار است که اکثر گونه های گیاهی و جانوری روی زمین، از جمله همه دایناسورهای غیر پرنده را از بین برد. به نظر می رسد این رویداد انقراض، که مسیر زندگی روی زمین را به طور اساسی تغییر داد، ناشی از برخورد یک سیارک غول پیکر بوده است.

هررا گفت: “ما همیشه به حیوانات، به ویژه دایناسورها فکر می کنیم، زیرا آنها بزرگترین موجوداتی بودند که تحت تاثیر قرار گرفتند، اما رویداد انقراض نیز تاثیر زیادی بر گیاهان داشت که گاهی اوقات بسیار مثبت بود.” در نتیجه این رویداد، جنگل ها دستخوش تغییر اساسی شدند و تغییر در ترکیب پوشش گیاهی نیز بخشی از این تغییر بود.

نویسندگان این مطالعه پیشنهاد می‌کنند که ناپدید شدن ناگهانی دایناسورها احتمالاً بر ترکیب جنگل‌ها تأثیر گذاشته است به گونه‌ای که موفقیت خانواده انگور را ممکن ساخته است.

مونیکا کاروالیو، یکی از نویسندگان این مطالعه و دستیار مدیر موزه دیرینه شناسی دانشگاه میشیگان، در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: حیوانات بزرگ مانند دایناسورها اکوسیستم های اطراف خود را تغییر می دهند. ما فکر می کنیم که اگر دایناسورهای بزرگ در جنگل پرسه می زدند، احتمالاً درختان را قطع می کردند و در واقع جنگل ها را بازتر و پراکنده تر از امروز نگه می داشتند.

به همین دلیل، پس از انقراض دسته جمعی، برخی از جنگل های استوایی، از جمله جنگل های آمریکای جنوبی، در غیاب دایناسورهایی که قبلاً تراکم گیاهان را کنترل می کردند، شلوغ تر شدند. در این زمینه جدید محیطی، گیاهان خانواده انگور شروع به گسترش کردند.

هررا در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «مطالعه فسیل‌ها به ما نشان می‌دهد که گیاهانی با حالت «تاک مانند» در این زمان شروع به رشد و گسترش بیشتر کردند.

دوره پس از رویداد انقراض دسته جمعی نیز با انفجاری در تنوع در میان پرندگان و پستانداران همراه بود، که ممکن است برای درختان انگور مفید باشد زیرا این حیوانات می توانند به پراکندگی دانه ها کمک کنند.

کشف این فسیل‌های انگور جدید درک ما را از تاریخچه تکاملی این گروه مهم گیاهی و همچنین نحوه گسترش آنها در سراسر جهان پس از انقراض دایناسورها افزایش می‌دهد.

این مطالعه همچنین تاکید می کند که چگونه رویدادهای زمین شناسی بزرگ مانند انقراض های دسته جمعی می توانند سیر تکامل زندگی را به روش های غیرمنتظره ای شکل دهند. در این مورد، انقراض دایناسورها ممکن است فرصتی برای شکوفایی درختان انگور و تبدیل شدن به بخش مهمی از تنوع زیستی سیاره ما ایجاد کرده باشد.