(تصاویر) وقتی اولین بار بمب هسته‌ای در «زیر آب» منفجر شد

هدف از این آزمایش ها بررسی تأثیر سلاح های هسته ای بر کشتی های جنگی بود. آزمایش‌های موسوم به «متقاطع» اولین آزمایش‌های هسته‌ای بسیاری بود که در جزایر مارشال انجام شد، و اولین آزمایش‌هایی بود که از قبل به‌طور عمومی اعلام شد و توسط مخاطبان دعوت‌شده، از جمله تعداد زیادی از مطبوعات، مشاهده شد.

به گزارش فرادید، ناوگان 95 کشتی مورد هدف در دریاچه بیکینی تجمع کردند. مرکز آنها 20 کشتی در هر مایل مربع (7.7 در هر کیلومتر مربع) بود که سه تا پنج برابر بزرگتر از حد مجاز برای حکومت نظامی بود.

هدف اعلام شده اندازه گیری آسیب انفجار بر حسب فاصله از مرکز انفجار، در فواصل مختلف ممکن بود. ناوگان هدف شامل چهار ناو جنگی رها شده آمریکایی، دو ناو هواپیمابر، دو رزمناو، یازده ناوشکن، هشت زیردریایی، تعداد زیادی کشتی کمکی و کشتی های آبی خاکی و سه تسلیم آلمانی و ژاپنی بود.

کشتی ها مقادیر نمونه سوخت و مهمات و همچنین ابزارهای علمی برای اندازه گیری فشار اتمسفر، حرکت کشتی و تشعشع حمل می کردند. حیوانات زنده برای برخی از کشتی های هدف توسط کشتی پشتیبانی USS Burleson ارائه شد که 200 خوک، 60 خوکچه هندی، 204 بز، 5000 موش، 200 موش و قرص های حاوی حشرات را برای آزمایش اثرات ژنتیکی توسط موسسه ملی سرطان آورده بود. . . کشتی های آبی خاکی مورد نظر در جزیره بیکینی لنگر انداخته بودند.

انفجار بیکر پدیده‌های غیرعادی بسیاری را پدید آورد و دو ماه بعد کنفرانسی برای استانداردسازی نام‌گذاری و تعریف اصطلاحات جدید برای استفاده در توصیف‌ها و تحلیل‌ها برگزار شد. پرتابه انفجاری زیر آب به شکل حباب گاز داغ به سرعت در حال انبساط بود که آب را به سمت بالا هل داد و یک موج شوک هیدرولیکی مافوق صوت ایجاد کرد که بدنه کشتی های مجاور را در حین پخش شدن خرد کرد.

هنگامی که قطر حباب گاز برابر با عمق آب (55 متر) شد، همزمان با کف دریا و سطح دریا برخورد کرد و در کف دریا شروع به حفر چاله ای به طول 9 متر کرد. عمق و 610 متر عرض.

در سطح دریا، آب به صورت قوس پاششی از سطح آن به بالا رانده می شود که مانند چشمه آب گرم از سطح دریا خارج می شود. مدت زمان سپری شده از انفجار چهار میلی ثانیه بود.

هنگامی که حباب به هوا برخورد کرد، یک موج شوک جوی مافوق صوت ایجاد کرد که از نظر بصری بیشتر چشمگیر بود تا ویرانگر. انفجار کوتاه فشار در پشت موج ضربه ای مه ناگهانی ایجاد کرد که ستون در حال رشد را در یک “ابر ویلسون” یا “ابر تراکم” پوشاند و آن را برای حدود دو ثانیه از دید پنهان کرد.

ابر ویلسون به عنوان یک نیمکره شروع شد، به یک دیسک منبسط شد، از آب بیرون آمد تا یک آبفشان کاملاً توسعه یافته را نشان دهد، سپس به شکل دونات در آمد و ناپدید شد.