ترامپ در حال پیش روی است، لطفا کمربند‌های خود را ببندید!

بعدی- غسان شاربل، سردبیر روزنامه الشرق الاوسط؛ جو بایدن آخرین دوئل با دونالد ترامپ را مجروح ترک کرد. سن به او خیانت کرد، همانطور که معمولاً به دیگران می کند. این خیانت در اوج خود بود، در مقابل ده ها میلیون بیننده. بایدن نتوانست نقش گلزن و مدافع را بازی کند. او نتوانست ارزش خود را به عنوان دروازه بان ثابت کند. این بحث برای بایدن به فاجعه ختم شد. افکار عمومی خشن و کینه توز هستند و یک شکست کافی است تا نتیجه را بر علیه مرد معکوس کند، پس آرامش و بخشش وجود ندارد.

به گزارش الشرق الاوسط: شبکه های اجتماعی پر از افراد تهمت زن و ظالم است. هیچ چیز در این دنیا به افراد مستضعف کمک نمی کند، به خصوص اگر آن مرد به دنبال تمدید دوره حضور خود در کاخ سفید باشد. واقعیت این است که کلید امور جهانی و هدایت ناوگان بین المللی را نمی توان به فردی با حافظه ضعیف سپرد. حتی قبل از مناظره، بایدن اسبی بود که به شدت کتک خورده بود. نیویورک تایمز به او توصیه کرد از رقابت کنار بکشد. این توصیه به هیچ وجه ساده نیست و با توصیه های مشابه همراه بود. اعضای حزب دمکرات اعتقاد خود را مبنی بر اینکه او باید از رقابت های انتخاباتی کناره گیری کند تا از شکست آشکار حزب جلوگیری کند، پنهان نکردند. جایگزین کردن او در این لحظه در رقابت آسان نیست. این فرآیند به خودی خود پیچیده است، به خصوص اگر او اصرار به ادامه رقابت داشته باشد. با این حال، یافتن جایگزینی برای بایدن غیرممکن نیست، به خصوص اگر این تنها راه جلوگیری از بازگشت ترامپ به کاخ سفید باشد. بسیاری حدس می زدند که جیل بایدن، همسر رئیس جمهور، ماموریت نجات او و شاید نجات حزب و کشور و جلوگیری از پیروزی بوکسوری به نام ترامپ را بر عهده گرفته است. برخی دیگر انتظار دارند که باراک اوباما بایدن را تشویق کند تا تصمیم دشواری برای خروج از رقابت بگیرد. چقدر سخت است که یک سیاستمدار معتاد به قدرت را برای بازنشستگی قانع کنیم؟ انگار می خواستی زیر برگ های پاییزی شکست بخورد. سختی زمانی بیشتر می شود که آن فرد چندین دهه از عمر خود را در نهادها و مناصب مختلف برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری گذرانده و به ماندن در کاخ سفید عادت کرده باشد.

چقدر ظالمانه است که یک سیاستمدار اعتراف کند که نقشش تمام شده و زمانش تمام شده است. قدرت مادر همه سوچارانی هاست و فقط یک زاهد بیمار می تواند آن را به راحتی رها کند! به یاد دارم که روزی به دیدار یک سیاستمدار دانا رفتم که در آستانه هشتاد سالگی بود. به او گفتم: نباید تجربیات غنی خود را از چشم خوانندگان مطبوعات پنهان کنید. گفت الان وقت این حرف نیست. اصرار کردم و او پاسخ داد: موافقت شد و جلسات متعددی برگزار خواهیم کرد. از او پرسیدم کجا گفت: در کاخ ریاست جمهوری.

مناظره اخیر بین بایدن و ترامپ که جهان آن را تماشا کرد، نتایجی خواهد داشت که امنیت، ثبات و رفاه آمریکا را تحت تاثیر قرار خواهد داد. با این حال، در دوران انقلاب های پی در پی در فناوری و هوش مصنوعی، آمریکا نتوانسته است یک مرد جوان را در رقابت برای تصدی کرسی ریاست جمهوری در کاخ سفید بگنجاند. مناقشه اخیر بین این دو تنها اختلافات عمیق تری را برای آمریکایی ها آشکار کرد و تنها آشفتگی بیشتر در جنگل روابط بین الملل را تضمین کرد. هیچ کس به آمریکا توصیه نمی کند که مردی مانند ریشی سوناک داشته باشد که در چند روز آینده حزب محافظه کار را از قدرت خارج کند. هیچ کس به آمریکا توصیه نمی کند که مردی مانند امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه داشته باشد که اعتبار جمهوری دوگل، میتران و شیراک را با بداهه های خود هدر داد. همچنین، هیچ کس به آمریکایی ها مردی مانند فردی که در حال حاضر سمت آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان را دارد، توصیه نمی کند.

برخی بر این باورند که وضعیت سلامت کنونی در غرب مشابه وضعیت جسمانی بایدن است و او دیگر قادر به اداره جهان نیست و از پذیرش واقعیت های جدید اقتصادی، نظامی و سیاسی خودداری می کند. وظیفه هر رئیس جمهور جدید آمریکا پیچیده تر از هر زمان دیگری خواهد بود. روسیه، چین، اروپا و قدرت های منطقه ای بر این باورند که نقش آنها در نفوذ به نقشه های همسایگانشان است. در نتیجه وضعیت تغییر کرد. در پایان مناظره بایدن و ترامپ، جهان خود را با واقعیتی دشوار و شاید پرهزینه مواجه کرد. به نظر می‌رسید ترامپ برای آمریکا و جهان کار می‌کرد و اجتناب از آن غیرممکن بود. این موضوع دشمنان آمریکا و متحدانش را نگران کرده است. برخلاف بایدن، ترامپ فرزند نهادها نیست.

جهان متوجه شده است که شهروندان آن کشور ممکن است در انتخابات آتی در آمریکا، سنگ بزرگی را به دریاچه بین المللی که بیش از پیش متلاطم شده است، بیندازند. این نگرانی در ذهن سیاستمداران اروپایی، رهبران ناتو و رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی است. آیا ترامپ رئیس جمهور اوکراین را مجبور خواهد کرد که به مذاکرات صلح با ولادیمیر پوتین که نمی تواند از جنگ اوکراین به عنوان یک بازنده خارج شود، بازگردد؟

مماشات با تزار روسیه با یک تکه گوشت اوکراینی، اروپایی ها را بر آن می دارد تا در مورد تکرار همان داستان مماشات با هیتلر، با وجود اختلافات بین دو مرد، هشدار دهند. احساس ترامپ مبنی بر اینکه او مرد «معامله» است، حاکمان قاره کهن (اروپا) را که معتقدند تقدس مرزهای بین المللی آنها با جنگ در اوکراین در خطر است، اطمینان نخواهد داد. اظهارات ترامپ تأیید می کند که او آنچه را که اروپایی ها «تهدید روسیه» می خوانند جدی نمی گیرد. او معتقد است که خطر واقعی برای ایالات متحده از “کارخانه جهان” به معنای چین است. آیا جهان می تواند سیاست های آمریکا مبنی بر جلوگیری از صادرات چین را تحمل کند؟ آیا اروپا که نگران روسیه و ظهور راست افراطی است، می تواند بار چنین جهانی را به دوش بکشد؟

در مورد خاورمیانه که با کشتار آشکار غزه و جنگ احتمالی گسترده در جبهه لبنان شعله ور شده است، چطور؟ در مورد «دولت فلسطین» که ممکن است تنها راه نجات برای تضمین عدم تکرار جنگ باشد، چطور؟ در مورد برنامه هسته‌ای ایران، از آنجایی که مقامات ایرانی ممکن است دستیابی به توافق با مرد (ترامپ) که دستور ترور سردار قاسم سلیمانی را صادر کرده است، دشوار باشند، وضعیت چگونه خواهد بود؟ با این حال، بحث اخیر هیجان انگیز بود. ترامپ می آید لطفا کمربندهای خود را ببندید!