(تصاویر) چرا نیروی هوایی ایالات متحده F-۲۲ Raptor را به Northrop YF-۲۳ ترجیح داد؟

در اوایل دهه 1990، ژنرال چاک یگر (خلبان و قهرمان نیروی هوایی ایالات متحده که رکورد سریع ترین پرواز را در اختیار دارد) در تبلیغات تلویزیونی نمونه اولیه جنگنده تاکتیکی پیشرفته YF-23 نورثروپ ظاهر شد.

به گفته روسیاتو، در آن زمان، بسیاری بر این باور بودند که وقتی شخصیتی به محبوبیت و معروف بودن یگر از YF-23 دفاع می کرد، مطمئناً این طرح برنده برنامه آینده وزارت دفاع ایالات متحده برای نسل پنجم خواهد بود. جت جنگنده. اما اینطور نبود.

در عوض، YF-22 ساخت لاکهید (که اکنون به عنوان F-22 Raptor شناخته می شود) برنده این برنامه شد. اکنون بررسی خواهیم کرد که چگونه لاکهید توانست نورثروپ را برای قرارداد جدید جنگنده تاکتیکی پیشرفته USAF شکست دهد و چاک یگر و دیگران را ناامید کند.

چرایی و چگونگی برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته

خاستگاه برنامه ATF به سال 1981 برمی گردد، زمانی که برنامه ریزان یک جنگنده برتری هوایی را تصور کردند که جایگزین مک دانل داگلاس اف-15 ایگل شود، بنابراین USAF را در موقعیت بهتری برای مقابله با تهدید جنگنده سوخو Su-27 “Flanker” در حال ظهور قرار داد. . و Mikoyan MiG-29 “Fulcrum”. در نوامبر 1984، دفتر برنامه سیستم USAF (SPO) بیانیه الزامات عملیاتی جنگنده پیشرفته تاکتیکی (SON) و سپس سند الزامات عملیاتی سیستم (SORD) را در دسامبر 1987 صادر کرد.

چندین شرکت هوافضا و دفاعی پیشنهادهایی را برای برنامه هواپیمای جدید بین SON و SORD ارائه کرده اند. تا سال 1986، USAF لیست را به دو نامزد کاهش داد: لاکهید (با بوئینگ و جنرال داینامیکس) با YF-22 و نورثروپ (با مک دانل داگلاس) با YF-23.

F-22 Raptor

دو نمونه از هر دو طرح برای آزمایش و ارزیابی ساخته شد. YF-23 نام غیر رسمی “Black Widow II” را دریافت کرد که بخشی از آن از جنگنده شبانه P-61 Black Widow دوران جنگ جهانی دوم الهام گرفته شده بود. همچنین، نمونه اولیه جنگنده برای مدت کوتاهی دارای یک ساعت شنی قرمز رنگ در نزدیکی نازل اگزوز بود تا از آسیب به خدمه زمینی جلوگیری کند، که شبیه علامت متمایز در قسمت زیرین یک عنکبوت بیوه سیاه سمی است.

YF-23

مقایسه سر به سر YF-22 و YF-23

از اینجا، یک فرآیند توسعه و ارزیابی چهار ساله آغاز شد. به گفته بسیاری از کارشناسان، YF-23 عملکرد بهتری در بین این دو داشت، از جمله عملکرد بهتر کروز مافوق صوت، اجتناب از رادار بهتر، و قدرت مانور کمی کمتر از YF-22 در سرعت های بسیار پایین. “Black Widow II” همچنین عملکرد اولیه بهتری را از موتور چرخه متغیر جنرال الکتریک (GE) YF120 داشت. در زیر مقایسه ای از مشخصات هر یک از آنها برای درک شرایط آنها آورده شده است:

با این حال، با وجود مزایای فراوان YF-23، این YF-22 بود که در 23 آوریل 1991 برنده قرارداد شد و منجر به تولید F-22 Raptor شد. بقیه داستان طولانی است که نمی توان گفت.

چرا YF-22 برنده شد/چرا YF-23 شکست خورد؟

بر اساس مقاله ای در آوریل 2018 در National Interest توسط نویسنده نظامی دیو مجومدار: «اگرچه طرح گمشده نورثروپ YF-23 طراحی بسیار بهتری بود، USAF لاکهید را انتخاب کرد زیرا معتقد بود این شرکت توسعه را بهتر مدیریت می کند – زیرا سازمان معتقد بود که هزینه رپتور در آن زمان کمتر بود، به دلیل هزینه های بالای بمب افکن رادارگریز B-2 Spirit، نورثروپ با پنتاگون و کنگره آمریکا رابطه خوبی نداشت .

ما اکنون می دانیم که بمب افکن رادارگریز B-2 Spirit با وجود جنجال در رسانه ها و کنگره بر سر قیمت بسیار بالا در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990، در نهایت موفق بود. اما زمانی که بمب افکن موفق شد، برای احیای شهرت نورثروپ گرومن برای نجات YF-23 خیلی دیر شده بود. فاکتور زاویه حمله (AoA) نیز باید در این انتخاب در نظر گرفته شود. باز هم به قول آقای مجومدار «خلبانان ACC [فرماندهی جنگ هوایی]آنها مجذوب نبرد هوا به هوا بودند و لاکهید نمایش بصری خوبی از AOA بالا ارائه کرد – البته در یک آزمایش محدود و بسیار ساده. نورتروپ تصمیم گرفت تست زاویه حمله را در حین نمایش و ارزیابی نسخه دکو انجام ندهد که یک اشتباه مرگبار بود. هر دو هواپیما می توانند دقیقاً یک مانور را انجام دهند. در واقع، YF-22 بهتر به نظر می رسید زیرا از نظر بصری کار جالبی انجام داد که نورتروپ نمی توانست انجام دهد.

البته، این واقعیت ناشناخته نیز وجود دارد که YF-22 از برنامه افسانه ای و معتبر لاکهید “Skunk Works” ساخته شده است که زاییده فکر کلارنس “کلی” جانسون فقید و بزرگ است.

سرنوشت YF-23: آیا ژاپن آن را احیا کرده است؟ آنها الان کجا هستند

جای تعجب نیست که تا به امروز، بسیاری از کارشناسان هوانوردی نظامی که YF-23 را بر YF-22 ترجیح می دهند، هنوز در تعجب هستند که این جنگنده چه می تواند باشد. خب، برخی از خبرنگاران هوانوردی حدس می‌زنند که نیروهای دفاع هوایی ژاپن ممکن است این پروژه را احیا کنند، اگرچه در حال حاضر این بیشتر حدس و گمان است.

اگر کسی در مورد سرنوشت بدنه اصلی YF-23 سوالی دارد، خبر خوب این است که هر دو هواپیما برای آیندگان حفظ شده اند:

YF-23A PAV-1 در آشیانه تحقیق و توسعه موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون در اوهایو

YF-23A PAV-2 در موزه هوانوردی غربی در سالن زامپرینی در فرودگاه تورنس در تورنس، کالیفرنیا