(تصاویر) حمام بزرگی که ایرانیان در تانزانیا ساختند

یکی از اعضای هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در مراسم معرفی حمام بزرگ ایرانی در زنگبار (تانزانیا) گفت: علیرغم اعلام آمادگی مسئولان این جزیره (در آفریقا) برای مرمت این حمام توسط مرمتگران ایرانی. ، اما با توجه به تناقضات موجود بین نهادها، در نهایت موسسه آمریکایی پذیرفت … مسئولیت احیای آن.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، مرتضی رضوانفر محقق و پژوهشگر کتیبه ها و از اعضای هیات علمی پژوهشکده میراث فرهنگی و گردشگری، بر اساس تحقیقات خود درباره این کبوتر گفت: شیرازی ها در شرق آفریقا زندگی می کرده اند. به مدت 500 سال از پایان قرن بیستم. در قرن دهم، از جمله مناطق سومالی و کنیا، آنها بر تانزانیا، موزامبیک و ماداگاسکار حکومت کردند تا اینکه در سال 1502 توسط پرتغالی ها شکست خوردند.

وی ادامه داد: در سال 1698 عمانی ها پس از 200 سال با ارتشی از بلوچ های ایرانی، پرتغالی ها را شکست دادند و در سال 1832 پایتخت خود را از مسقط به زنگبار منتقل کردند و زمانی که عمانی ها در زنگبار بودند کارهای عمرانی زیادی از جمله ساخت حمام انجام شد. برای مردم.

رضوان نفر بر اساس تحقیقات میدانی خود درباره این حمام می گوید: بر اساس پلاک شناسایی حمام بزرگ، این حمام که روزانه صدها گردشگر خارجی از آن بازدید می کنند، توسط معمار ایرانی حاج غلامحسین در زمان سلطان ساخته شده است. بارگاش در 1870-1888 م. بعدها مسجد شوشتری در مقابل حمام بزرگ ساخته شد که اکنون به محل تجمع ایرانیان در مناسبت های مختلف تبدیل شده است.

این پژوهشگر افزود: علاوه بر حمام بزرگ، چندین حمام دیگر نیز به سفارش حاکمان و معماران ایرانی ساخته شده است که حمام شهرزاده، حمام قصر و حمام قزیمبانی از جمله آنهاست.

یکی از اعضای هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به وضعیت کبوتران ایرانی در زنگبار اشاره کرد و گفت: زمانی که در زنگبار بودم با وزیر فرهنگ زنگبار و شهردار سانجی دیداری داشتم. شهر (که یک رکورد جهانی است) دولت زنگبار باید هزینه های مرمت را متقبل شود، زیرا سقف حمام آسیب دیده است و گفته اند متخصصی برای بازسازی این حمام ندارند اما به دلیل ناهماهنگی بین حمام حمام ها سخت افزاری این کار انجام نشد و در نهایت یک بنیاد فرهنگی آمریکایی در مرمت این حمام ایرانی در زنگبار مشارکت کرد.

رضوانفر گفت: با توجه به اینکه کارشناسان میراث فرهنگی ایران در خارج از کشور مستقر نیستند، انتقال این اطلاعات از طریق نمایندگان نهادهای خارج از کشور و ایجاد هماهنگی و همکاری بین نهادها ضروری است که برای برنامه ریزی های بین نهادی ضروری است. ما آثار زیادی در خارج از کشور داریم که اطلاعات دقیق و حتی عنوانی برای آن ها نداریم، متاسفانه به دلیل ناهماهنگی بین آژانس ها و عدم همکاری لازم با میراث، نمی توانیم کاری برای آنها انجام دهیم. و ما مجبور به سکوت و نادانی هستیم، پس از کنار آنها بگذریم.