والدین بهتر است در قبال فرزندان شان نقش باغبان را ایفا کنند نه نجار

بعدی- پروفسور جان ناتون; او پژوهشگر ارشد مرکز تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی در دانشگاه کمبریج است. او مدیر برنامه همکاری روزنامه نگاری در کالج ولفسون و ستون نویس فناوری گاردین است. او با سابقه مهندس سیستم، مورخ اینترنت است و یکی از علایق اصلی تحقیقاتی او تأثیر اینترنت بر جامعه است. او در یک پروژه تحقیقاتی پنج ساله با موضوع «توطئه و دموکراسی» شرکت داشته است. پروفسور ناتون مطالب زیادی در مورد فناوری و نقش آن در جامعه نوشته است. او نویسنده کتاب محبوب «تاریخ اینترنت، تاریخچه مختصر آینده» در سال 2000 است. آخرین کتاب او «از گوتنبرگ تا زاکربرگ: آنچه واقعاً باید درباره اینترنت بدانید» نام دارد.

طبق گزارش روزنامه گاردین. جاناتان هایت مردی است که در حال ماموریت است. او در شغل روزانه خود، استاد اخلاق در دانشکده بازرگانی استرن دانشگاه نیویورک است. با این حال، خارج از محیط دانشگاهی، وظیفه دارد دیگران را متقاعد کند. ماموریت او این است که به ما در مورد آسیب هایی که رسانه های اجتماعی به فرزندانمان وارد می کنند آموزش دهد.

آخرین کتاب شما، «نسل مضطرب: چگونه سیم‌کشی عالی دوران کودکی منجر به اپیدمی بیماری روانی می‌شود» توسط نیویورک تایمز به عنوان «هوشمند» و «درگیرکننده» توصیف شده است، که احتمالاً توضیح می‌دهد که چرا به مدت 14 هفته به‌عنوان غیرداستانی در معرض فروش بوده است. پرفروش برای کسانی که روزنامه در حال حاضر در رتبه دوم است.

زندگی شما در تأثیر آن گم شده است او در مورد موج جزر و مدی از افزایش بیماری روانی و اضطراب می نویسد که در حدود سال 2012 شروع شد. او توضیح می دهد که دختران نوجوان بیشترین آسیب را از این عارضه داشتند، اما پسران نیز درد را احساس می کردند. او معتقد است که دو عامل دلیل این امر است. اولین عامل کاهش نرخ کودکی مبتنی بر بازی است که ناشی از والدین مضطرب است که به فرزندان خود فرصت کمتری برای بازی بدون نظارت می دهند و حرکات و رفتار آنها را محدود می کنند. این وضعیت کودکی کم خطری را ایجاد می کند که در آن کودکان فرصت اشتباه کردن و درس گرفتن از اشتباهات خود را ندارند. دومین عامل، گسترش تلفن های هوشمند و برنامه های کاربردی رسانه های اجتماعی است که کودکان با استفاده از آنها بزرگ می شوند.. نتیجه «تجدید بزرگ دوران کودکی»، همانطور که در عنوان فرعی کتاب او آمده است، ایجاد اپیدمی بیماری و اختلال روانی بود.

نسخه های Haidt برای پیشگیری از این بیماری ها شامل ممنوعیت استفاده از تلفن های هوشمند در مدارس، دادن استقلال بیشتر به کودکان و پیشنهاد به والدین این دیدگاه است که به عقیده آنها، آلیسون گوپنیک، روانشناس و متخصص تأثیر زبان بر کودکان است بهتر است آنها نقش باغبان (که علاقه مند به کشف رشد و تکامل است) باشند و نه نقش نجار (که به دنبال کنترل، طراحی و شکل دادن به فرزندانشان هستند).

فروش بالای کتاب هایت نشان می دهد که مردم حداقل دغدغه کنترل گوشی های هوشمند را دارند. به عنوان مثال، مدارس ممنوعیت استفاده از تلفن های هوشمند را آغاز کرده اند، و در برخی مدارس، نوجوانان مجبور شده اند آیفون 15 پرو خود را تحویل دهند و به یک گوشی ناهموار نوکیا که فقط می تواند تماس برقرار کند و پاسخ دهد و پیام های متنی ارسال و دریافت کند، تغییر مسیر دهد.

با این حال، یک راز وجود دارد: همتایان آکادمیک پروفسور هایت با شواهدی که او ارائه می‌کند کاملاً متقاعد نشده‌اند که رسانه‌های اجتماعی علت اصلی همه‌گیری بیماری روانی در میان نوجوانان است.

برای مثال، Candace Ogers، یک متخصص برجسته آمریکایی در مورد رابطه بین رسانه‌های اجتماعی و سلامت روانی نوجوانان، در کتاب خود در طبیعت نوشت: «کتاب (نوشته شده توسط Haidt) بارها نشان می‌دهد که فناوری‌های دیجیتالی مغز کودکان ما را دوباره سیم‌کشی می‌کنند بیماری روانی توسط علم پشتیبانی نمی شود، و بدتر از آن، فرضیه جسورانه (پیشنهاد شده توسط Hyatt) مبنی بر اینکه رسانه های اجتماعی مقصر هستند، ممکن است ما را از پاسخ موثر به علل واقعی باز دارد.

انتقادات وارد شده توسط منتقدان هاید به دو دسته تقسیم می شود: دسته اول این است که بسیاری از تحقیقاتی که وی بر آن تکیه می کند از نظر روش شناختی ناقص است، یعنی با استانداردهای تحقیقات علمی مرسوم در مورد عوامل علّی سازگار نیست – به عبارت دیگر، چنین است. کاملا علمی نیست انتقاد دوم این است که پدیده‌ای که او توصیف می‌کند ممکن است چیزی باشد که «مشکل جهان اول» نامیده می‌شود، به این معنی که دختران نوجوان از جوامع ثروتمند، فردگرا و کمتر انحصاری سکولار بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند. از طریق آنها از بحران رنج می برند. به نظر می رسد این انتقاد با مطالعه تأثیر وابستگی فیس بوک بر سلامتی نزدیک به یک میلیون نفر از سال 2008 تا 2019 در 72 کشور تأیید شده است، و منتقدان می گویند: «هیچ مدرکی وجود ندارد که نفوذ جهانی رسانه های اجتماعی با آسیب همراه باشد. ” روان پریشی به طور گسترده یافت نمی شود.

با این حال، با توجه به مقیاس مشکلات ناشی از رسانه های اجتماعی، این اظهارات و استدلال های روش شناختی بی اهمیت به نظر می رسند. با این حال، برای اینکه بدانید که اینستاگرام نقشی سمی برای برخی یا شاید بسیاری از دختران نوجوان دارد، نیازی نیست که یک آمارگیر باشید. به عنوان مثال، از زمان یافته‌های فرانسیس هاگن علیه فیس‌بوک، می‌دانیم که فیس‌بوک خود می‌دانست که ۱۳ درصد از دختران نوجوان بریتانیایی می‌گویند که افکار خودکشی پس از شروع استفاده از اینستاگرام شکل گرفته یا تشدید می‌شوند. محققان فیس بوک همچنین دریافتند که 32 درصد از دختران نوجوان گفته اند که نسبت به بدن خود احساس بدی دارند و حضور در اینستاگرام این احساس را بدتر می کند. این یافته‌ها ممکن است استانداردهای دقیق بهترین تحقیقات علمی را برآورده نکنند یا انتظارات دانشمندان را برآورده نکنند، اما آنچه شما باید بدانید این است که شرکتی که جوانان را به این روش استثمار می‌کند، چهره غیرقابل قبولی از سرمایه‌داری دیجیتال است.

بنابراین، شاید آنچه منتقدان هیات باید به خاطر بسپارند این است که، همانطور که برخی از محققان زمانی اشاره کردند، صرفاً به این دلیل که تحقیقات شواهدی برای یک ادعای خاص ارائه نمی‌کند به این معنا نیست که این ادعا هم درست و هم نادرست است.