میرسلیم: فراگیرشدن گوشی‌های هوشمند، توطئه فرهنگی دشمن است

متأسفانه در دولت های هفتم و هشتم این مهم (به بهانه ترویج آزادی ها!) مورد غفلت قرار گرفت و سرآغاز بسیاری از سازش های فرهنگی بود که امروز شاهد آن هستیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خبرآنلاین، آقای مصطفی میرسلیم از سال 72 تا 76 ریاست وزارت آموزش و پرورش و فرهنگ اسلامی را بر عهده گرفت و در خصوص تعارض بین تحصیلاتش و مسئولیتش در وزارت ارشاد گفت: زمانی که به وزارت ارشاد رسیدیم. در دوران انقلاب کمتر با تخصص‌های من آشنا بودند و من را بیشتر با عنصر فرهنگی می‌شناختند، اما من در هر دو رشته کار می‌کردم.

میرسالم همزمان با قبول مسئولیت در وزارت ارشاد تا سال 1355 نیز به عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی درآمد و طی سال های 72 تا 1354 نیز مسئولیت دبیری این شورا را بر عهده داشت. وی از سال 1341 رئیس هیئت امنای بنیاد دایره المعارف اسلامی و از سال 1347 تا 1352 مدیر عامل این بنیاد بوده است.

میرسالم از معدود سیاستمدارانی است که پوششی متفاوت از دیگران دارد. در واقع از زمانی که در وزارت ارشاد بود با پوشیدن کت و شلواری منحصر به فرد خود را از دیگر سیاستمداران متمایز کرد. او درباره نوع پوشش خود می گوید: «تصمیم برای این پوشش به قبل از انقلاب برمی گردد، زمانی که به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی شدم، دنبال لباس ملی متناسب با فضای فرهنگی کشورمان بودم. چون کت و شلوار را رضاخان به ما تحمیل کرده بود، رفتیم سراغ عکس‌های قدیمی از همه نوع جلد من این لباس را پوشیده ام و این داستان این ژاکت و شلوار است.»

با این استدلال که دولت چهاردهم این روزها باید دولت خود به ویژه وزیر آینده فرهنگ و ارشاد را معرفی کند، با سید مصطفی مرسلم که این سابقه را در کارنامه خود دارد گفت وگو کردیم که در ادامه می خوانید.

در دوره ای که وزیر فرهنگ و ارشاد بودید، اولویت های فرهنگی با توجه به وضعیت جامعه جنگ زده ایران چه بود؟

به نام خدا. دوره من از بهمن 1372 هجری شمسی به پیروی از آقای علی لاریجانی که با حکم مقام معظم رهبری به سمت ریاست سازمان صدا و سیما منصوب شد آغاز می شود. در آن زمان 4 سال از پایان جنگ تحمیلی گذشته بود و دولت وارد چهار سال دوم سازندگی شده بود. بنابراین مسائلی که ما با آن مواجه بودیم، مسائل یک جامعه جنگ زده نبود. جامعه ای بود که پس از پایان جنگ با شور و شوق وارد دوره بازسازی شد.

ویژگی اصلی دوره بازسازی، سرازیر شدن مقادیر هنگفت نقدینگی به جامعه برای تکمیل هر چه سریعتر روند بازسازی بنا به تقاضای مردمی و اطمینان ریاست محترم جمهور بود، در حالی که تنگناهایی در سطح جامعه وجود داشت. منابع انسانی. و مواد و در نتیجه کل اقتصاد کشور با تورم شدید مواجه شد و عده ای دلال و دلال از این شرایط سودهای بادآورده ای به دست آوردند و باعث افزایش اختلاف طبقاتی و دامن زدن به احساس محرومیت و فقر در جامعه شدند.

از طرفی برای تنظیم بازار، واردات کالا رایج شد و به موازات آن تبلیغات کالاهای وارداتی در شهرها تبلیغ می شد و چون دسترسی آسان به آن کالاها برای قشر متوسط ​​و متوسط ​​وجود نداشت. طبقات فقیرتر، احساس فقر و تبعیض قوی تر شد.

اینها انحرافات مهمی بود که از آن دوران شروع شد و راه حل آن اصلاح سیاست های اقتصادی برای کاهش آلودگی های اجتماعی و فرهنگی بود و این برنامه فرهنگی ما بود. یعنی اصلاح انحرافاتی که به ویژه پس از دوران محرومیت ناشی از جنگ، شکل گرفته و بر روحیه مردم تأثیر منفی گذاشته است. برنامه ما این بود که بفهمیم اقتصاد مبلمان پیشرفت است اما فرهنگ پایه آن است.

آیا توانستید به این اهداف برسید؟

برنامه‌ریزی‌ها و تلاش‌های ما گسترده بود، اما در حقیقت نیروی مادی در جریان فریبنده اقتصاد بود و این مانع موفقیت ما شد و در نتیجه انحرافات و مفاسد اقتصادی زیادی شکل گرفت که امروز ادامه‌ی آن دوران شده است. ما شاهد پدیده ای پیچیده، سازمان یافته و گسترده هستیم. حقیقت این است که دو طرز فکر با هم تضاد داشتند، یکی فداکاری، جهاد و نوع دوستی که مطمئن بودیم ما را در جنگ به پیروزی رسانده است و دیگری دنیاپرستی و رفاه و ثروت اندوزی. چیزی که کار را سخت‌تر می‌کرد و عده‌ای می‌گفتند در این چند سالی که در خط مقدم مشغول بودیم، عده‌ای از فرصت استفاده کردند و خوردند و گرفتند و حالا باید اشتباهات را جبران کنیم. .

در حکومت، برخی از مردم، شاید اکثریت، تنوع در مصرف و پیگیری بی بند و بار لذت را تشویق می کردند. در این میان صحبت از معنویت، عدالت، مدارا و ترویج فرهنگ سخت کوشی در تولید و قناعت در مصرف که برای پیشرفت سریع کشور ضروری است، بسیار سخت بوده است.

مهمترین دستاوردی که در دوران خدمتتان در عرصه فرهنگ و هنر داشتید چیست؟

سعی کردیم فرهنگ قرآنی را با برگزاری نمایشگاه های قرآنی فراموش نکنیم که اولین آن در فروردین 1373 در تالار الوحدت برگزار شد.

دارالقرآن‌ها تأسیس شد، کانون‌های فرهنگی هنری از مساجد تشکیل شد، تشکل‌های فرهنگی هنری در شهرداری تأسیس شد و نشریات دینی و مذهبی ترویج شد. علاوه بر این، شاخه های مختلف هنری البته به دقت برنامه ریزی شده بود تا به تولیدات بزرگی در سینما، تئاتر و موسیقی منجر شود. بازسازی و رونق اماکن زیارتی در دستور کار قرار گرفت و با مشارکت مردم نتایج پرباری داشت. سعی کردیم از افتخارات ادبی و فرهنگی تجلیل کنیم و آثار بسیار ارزشمند فرهنگ مکتوب را بازنشر کنیم. ما سعی کردیم زبان فارسی را حفظ کنیم و اولین قانون در این مورد را در مجلس صادر کردیم.

ما امکانات گردشگری را در ایران به شکل قابل قبولی توسعه داده ایم و فرهنگ گردشگری را در یادگیری همراه با گشت و گذار و سرگرمی تشویق کرده ایم. روزنامه نگاری به شکل جدید خود بالغ شده است، در حالی که ما فرهنگ اخلاق مدار را در روزنامه نگاری پرورش داده و آموزش داده ایم. ما میراث فرهنگی را ارج نهادیم و علاوه بر شکوفایی موزه‌های موجود، چندین موزه جدید از جمله موزه تمدن دوران اسلامی و موزه قلعه فلک الافلاک را با تلاشی که برای مرمت ظروف نقره و اشیای شگفت‌انگیز از آن انجام شد، ایجاد کردیم. غار کلماکری شاهنامه طهماسبی نیز در همین دوره بازگردانده شد.

میزان علاقه فرهنگی و مطالبات فرهنگی در آن دوره چقدر است و چه تفاوتی با دوره کنونی دارد؟

نگرانی اهالی فرهنگ در خصوص برخورد با انتشار کتب و نشریات مبتذل و مستهجن پاسخ مثبت داده شد و پس از یک سال تجربه منفی به دلیل رواج انحراف در بین عده ای از دوستداران پول و منفعت، حسابرسی صادر شد با پیگیری ناشران، با تایید شورای اسلامی و مطالبات نمایندگان، حسابرسی مرکزی را از سر گرفتیم تا مسیر انحراف در فرهنگ مکتوب پر شود. نظارت دقیق و مسئولانه بر تولید و اکران فیلم انجام شد، مؤسسه ویژه ای برای تولید آثار ویدیویی قابل قبول ایجاد کردیم و کارهای فرهنگی و هنری را در این زمینه توسعه دادیم، ضمن رسیدگی به مواردی که به صورت قاچاق وارد کشور می شد. تخریب فرهنگی

ما به فرهنگ عمومی توجه کردیم و قانون تشکیل شورای فرهنگ عمومی را در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رساندیم تا شورای فرهنگ عمومی تشکیل شود تا این شوراها حضور ما را بلوغ کنند و این یکی از آنهاست. مهمترین دغدغه های فرهنگی زمانی بود و الان هست.

متأسفانه در دولت های هفتم و هشتم (به بهانه آزادی ها!) از این مهم غفلت شد و سرآغاز بسیاری از امتیازات فرهنگی بود که امروز شاهد آن هستیم، تعهداتی که نقشه های دشمنان انقلاب را به نمایش می گذارد. برای تضعیف بنیان فرهنگی ما، در سایه بی توجهی برخی از مسئولان، اثرگذار شد و این هجمه کنار گذاشته شد.

امروز دشمن نه تنها به فیلم و کتاب های سخیف و روزنامه نگاری انحرافی، بلکه مجهز به ماهواره و کل فضای مجازی است، ابتدا با شبکه جهانی اطلاعات و سپس رواج تلفن های هوشمند، تا کل فرهنگ قدرتمند ایرانی اسلامی ما را از بین ببرد. هژمونی سیاسی خود را بر ما بازگرداند.

آیا می دانید چه کسی این مسئولیت را به رئیس جمهور سپرده است؟ در واقع چه کسی اولین کسی بود که این موقعیت را به شما پیشنهاد داد؟

در دوران ریاست جمهوری خود، او به عنوان راهنمای عالی مؤسسه خدمت کرد. من قبل از سال 60 به عنوان معاون سیاسی و اجتماعی با مرحوم هاشمی رفسنجانی در وزارت کشور کار می کردم و از سال 68 تا 72 مشاور ایشان در امور پژوهشی بودم. بنابراین معتقدم شناخت و درک خوبی وجود داشت تا برای تصدی وزارت فرهنگ و امور اسلامی به مجلس معرفی شوم. البته در بهمن 1372 هجری شمسی مرحوم هاشمی رفسنجانی رسماً مرا به وزارت دعوت کرد و من به ایشان گفتم که در حال حاضر زیر نظر شما پیگیر امور پژوهشی هستم و تشخیص اهمیت امور بر عهده شماست. وی بر موضوع وزارتخانه تاکید کرد و پس از آن به عنوان مشاور مشغول به کار شد و رئیس جمهور امور تحقیق و تفحص را به مرحوم دکتر غفوری فرد سپرد.

عکس میرسلیم و هاشمی رفسنجانی

معاونان خود را چگونه انتخاب کردید؟

در اولین جلسه به معاونین وزیر منصوب دکتر لاریجانی گفتم که سیاست های کلی ما در امور فرهنگی یکسان است و می توانند در اجرای آن سیاست ها صادق و کوشا باشند. بنابراین تمام نمایندگان باقی ماندند و تنها با توجه به حجم کار وزارتخانه که امروز به دو وزارتخانه و سازمان تقسیم شده است، معاونی را برای خود انتخاب کردم که در عین حال اختیارات کاملی در امور مالی و اداری داشته باشد. و از هرگونه انحراف و فساد جلوگیری کنید و آنها را پراکنده رها کنید، کاملاً موفق بود. البته برخی از نمایندگان بعدا جابه جا شدند.

به نظر شما مهم ترین چالشی که وزیر فرهنگ آینده و فرشاد با آن مواجه خواهند شد چیست؟

دوران فتوحات نظامی را پشت سر گذاشته ایم و با اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی می توان تحریم های اقتصادی را نیز کاهش داد. گرچه دوران بحران های اجتماعی و سیاسی هزینه های سنگینی به همراه داشت، اما گذشت و جامعه ما در این زمینه به نوعی بلوغ رسیده است، اما انحرافات دینی و فرهنگی ممکن است آسیب های جدی به همراه داشته باشد و ما و آرمان های انقلاب باید همگی با آن مقابله کنیم. مخاطراتی که هویت و فرهنگ نسل جوان ما را در سطح فرهنگی تهدید می کند و با برنامه ریزی همه جانبه و همکاری مردمی، اعتماد به نفس و عزت نفس را در بین وارثان انقلاب تهدید می کند.

مهم ترین چالشی که با دولت و مهم ترین چالشی که با هنرمندان مواجه بودید چیست؟

در آن زمان دولت بر بازسازی متمرکز شد و از کارهای مخرب و انحرافی فرهنگی غفلت کرد و این چالش مانع از ترویج برنامه های فرهنگی شد. ما با اهالی فرهنگ و هنر چون اغلب روشنفکر بودند چالش خاصی نداشتیم، اما درگیری اصلی ما با کسانی بود که می خواستند با بهره برداری از ابزارهای فرهنگی و هنری، به ویژه روش های انحرافی و مبتذل، به بهای ثروت اندوزی کنند. جامعه. این خطر همیشه وجود دارد و ما نباید برنامه 2030 را فراموش کنیم و در آینده هر وزیری باید متوجه آن باشد در غیر این صورت صدمات جبران ناپذیری خواهیم دید.

رئیس جمهور وقت مستقیماً به دلیل رضایت یا نارضایتی از عملکرد شما دخالت کرد؟

در تمام آن دوره اختلاف نظر وجود داشت و این اعتراض من به حمایت ارزی از روزنامه الهمشهری بود: تاکید کردم که توزیع تسهیلات ارزی به مطبوعات یکی از وظایف وزارت فرهنگ و معارف اسلامی است که باید پاسخگو باشد. به مجلس و مطبوعات و در نهایت استدلال مقبول من را پذیرفتند.

استفاده از نظرات شخصی را تا چه حد تجربه می کنید؟

من موردی را سراغ ندارم که ریاست جمهوری شخصاً با من برخورد کرده باشد.

در عین حال برخی از هنرمندان به اجرای شما انتقادات جدی وارد کردند که برجسته ترین نقدها و عناوین آنها چه بود و آیا در عین حال از این مشکلات آگاه بودید؟

ما با هنرمندان و اهالی فرهنگ ارتباط معقولی داشتیم زیرا اصل احترام به قانون اساسی را برقرار کردیم و هر گونه انتقاد اصولی را پذیرفتیم و در نتیجه در طول خدمتم با بحران مواجه نشدم. تنها موردی که مجلس را به اعتراض واداشت، بهره برداری مادی از اشاعه آثار سخیف و مبتذل بود و نباید آن را نقد خواند زیرا عدم برخورد با این جریان، خیانت به قانون اساسی و هنری و فرهنگی ما تلقی می شد. انجمن. معاف از چنین خیانت یک هنرمند را نباید با یک هنرمند فداکار اشتباه گرفت.

داستانی هست یا بگویم شایعاتی در مورد شما وجود دارد که در همان زمان به موزه هنرهای معاصر رفتید و یکی از تابلوها را شکستید، آیا این داستان حقیقت دارد؟

من بیش از یک بار از آن موزه بازدید کردم زیرا به آن علاقه داشتم و آنچه ذکر کردم اولین بار است که در مورد آن می شنوم و حتی شایعه نیست بلکه یک تهمت است.