در سالن های زیبایی مخفی افغانستان چه می گذرد؟

بعدی- در کابل، ارتشی از آرایشگران زیرزمینی، زندگی زنانی را که در هراس از دولت تحت رهبری طالبان زندگی می کنند، زنده نگه می دارند. در آپارتمانی نزدیک مقر طالبان، زن جوانی با احتیاط حرکت می کند. پرشنا 24 ساله است. امروز هم مثل هر روز از پارسال دستانش عرق کرده و می لرزد. با این حال، حرکات او باید دقیق باشد. او موهای یکی از مشتریانش را کوتاه می کند. مشتری که زنی حدوداً 50 ساله است، می گوید: «خواهرزاده من یک هفته دیگر ازدواج می کند. کوتاه کردن و مدل دادن مو، تخصص پریشنا است، اما مهمتر از آن، امرار معاش اوست. در نتیجه جایی برای خطا باقی نمی ماند. صدای سشوار او را دلداری داد و در عین حال ترساند.

طبق آنچه الجزیره به نقل از همه در یک گفته است. او می گوید: “اگر صدای طالبان را بشنویم چه می شود؟ می ترسم زنگ خانه به صدا درآید. ممکن است پشت در باشند. هر لحظه می توانند بیایند.” وقتی مشتری در پایان کار در آینه نگاه می کند، خوشحالی در چهره او دیده می شود. این اولین باری است که به یک سالن زیبایی زیرزمینی می روید. او با وجود ترسش از رفتن به آرایشگاه پشیمان نیست. مطمئناً دوباره به سالن زیبایی مخفی پریشنا باز خواهید گشت.

فضاهای امن و مختص زنان ناپدید شده اند

طالبان تمام سالن های زیبایی در سراسر افغانستان را بستند و تعدادی از خدمات از جمله رنگ کردن و آرایش ابرو را مغایر با وضو اعلام کردند. این در حالی است که هیچ کشوری با اکثریت مسلمان سالن های زیبایی را ممنوع نکرده است و منتقدان می گویند رفتار طالبان با زنان این کشور با آموزه های اسلامی در تضاد است. به گفته طالبان، سالن های زیبایی فشار مالی غیرضروری بر دامادها و خانواده هایشان وارد می کنند. در کشوری که بیش از 12000 سالن زیبایی افتتاح شد، این ممنوعیت تاثیر اقتصادی مخربی بر 60000 زن شاغل در این حوزه داشت.

سقوط کابل به دست طالبان در سال 2021 منجر به تعلیق مستقیم کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی شد که قبلاً از 75 درصد خدمات عمومی در افغانستان پشتیبانی می‌کرد. گرسنگی، سوءتغذیه، بیماری، بلایای ناشی از آب و هوا (شامل سیل و زلزله)، افزایش شدید فقر، و فروپاشی قریب الوقوع سیستم مراقبت صحی، مردم افغانستان را در آستانه قحطی قرار داده است. محدودیت های اعمال شده برای امدادگران زن که کمک به زنان و کودکان آنها را غیرممکن می کند، بحران را تشدید کرده است. در افغانستان، 3.2 میلیون کودک و 84000 زن باردار و شیرده اکنون با سوءتغذیه حاد متوسط ​​یا شدید مواجه هستند.

یکی از صاحبان سابق آرایشگاه که نخواست نامش را فاش کند، می‌گوید: «این مکانی امن و فقط برای زنان بود که می‌توانستیم بیرون از خانه همدیگر را بدون نیاز به یک معتمد مرد ملاقات کنیم». سالن های زیبایی که برای اولین بار با به قدرت رسیدن طالبان از سال 1996 تا 2001 ممنوع شدند، در دو دهه پس از سرنگونی طالبان در سراسر افغانستان رشد کرده اند. اکنون درها به تدریج به روی 21 میلیون دختر و زن افغان بسته می شود که در خانه های خود محبوس شده اند و قادر به تحصیل، کار، مسافرت و حتی تردد آزاد نیستند.

هر کسی که این کار را انجام دهد با جریمه های سنگین روبرو می شود. با این حال، برخی از زنان به کسب و کارهای زیرزمینی زیبایی ادامه دادند. برخی از تازه واردان دانش‌آموزان سابقی هستند که پس از تعطیلی مدارس متوسطه دخترانه و محرومیت از حقوق آنها وارد بازار کار در سالن‌های زیبایی زیرزمینی شده‌اند: ژست مقاومتی که ناشی از نیاز آنها به تغذیه خانواده‌ها و بازگرداندن آینده اجتماعی است. زندگی

یک هنرمند 21 ساله که ترجیح داد نامش فاش نشود، گفت: “اگر طالبان مرا به دفتر خصوصی ببرند، 50 هزار افغانی جریمه خواهند کرد.” (704 دلار) و مرا به محرم تحویل دادند: «خانواده‌ام به او تذکر می‌دهند یا حتی به او حمله می‌کنند، به زندان می‌روند».

سالن زیبایی مرا از افسردگی نجات داد

پریشنا یکی از زنان جوان افغان بود که پس از به قدرت رسیدن طالبان، کار خود را در زمینه زیبایی و آرایش آغاز کرد. او اولین زن خانواده اش بود که به دانشگاه رفت و در بیست و دو سالگی آرزو داشت دیپلمات شود. اما با بازگشت طالبان به قدرت، جاه طلبی های او نقش بر آب شد. سه ماه پس از تعطیلی مدارس متوسطه دخترانه، حق حضور زنان در دانشگاه نیز لغو شد.

پریشنا می گوید: «من ناگهان آینده برایم پوچ و پوچ شد، فهمیدم که دیگر به دانشگاه باز نخواهم گشت. چند هفته پس از تعطیلی دانشگاه، او شغلی با درآمد کم در یک سالن زیبایی پیدا کرد. این فریادی از جاه‌طلبی اولیه‌اش بود، اما به او اجازه داد تا به خانواده‌اش کمک کند و خود را از انزوا دور نگه دارد. پدر و برادرش از یک بیماری سخت رنج می برند و او تنها نان آور خانه است. او با حقوق ماهانه 14000 افغانی (197 دلار) تلاش می کند تا تمام مخارج خانواده را تامین کند.

پریشنا می گوید: “تقریباً دو سال وقت گذاشتم تا این تکنیک ها را یاد بگیرم. در ابتدا سخت بود، اما در آن خوب شدم و ماهر شدم. آنها در بین مشتریان سالن محبوب شدند. آنها مرا از افسردگی نجات دادند.” با پیگیری اخبار در فیس بوک متوجه شدم که تمام سالن های زیبایی در افغانستان باید بسته شوند. او می گوید: «بعد از تعطیلی دانشگاه، نوبت به سالن های زیبایی رسید. پریشنا تصمیم گرفت مخفیانه به کار خود ادامه دهد. او می گوید: «طالبان حق تحصیل را از من گرفتند.

دختر 22 ساله دیگری که ترجیح داد نامش فاش نشود، در مورد کار مخفیانه در یک سالن زیبایی گفت: «اگرچه تصمیمی پرمخاطره بود، اما یک لحظه درنگ نکردم. به دانشگاه برگشتم چون می ترسیدم نتوانم برای خانواده ام غذا درست کنم. بعد از تعطیلی دانشگاه مجبور به کار شد. او می‌گوید: «قبلاً برای تأمین هزینه‌های تحصیلم به صورت پاره‌وقت کار می‌کردم و اکنون برای زنده ماندن تمام وقت کار می‌کنم.

پریشنا می گوید که اکنون اقدامات احتیاطی بیشتری انجام می دهد. ساعت کاری او هرگز یکسان نیست و مراقب حرکاتش است. او می گوید: «خطرناک ترین زمان زمانی است که شما در حال خرید تجهیزات آرایشگاه هستید. او هرگز از یک مکان زیاد خرید نمی کند تا فروشندگان بازار به اینکه او یک آرایشگر حرفه ای است شک نکنند. برشانا می گوید همیشه این خطر وجود دارد که سالن های زیبایی در معرض خطر همسایگان، فروشندگان و تامین کنندگان لوازم آرایشی و حتی مشتریان جعلی جاسوسان طالبان قرار بگیرند.

او می‌گوید: «وقتی به جایی می‌روم، اتو و سشوارم را زیر برقع یا کیف خریدم پنهان می‌کنم تا طالبان فکر کنند من فقط برای خرید غذا به فروشگاه رفته‌ام.

ما مظهر زیبایی هستیم

یکی از مشتریان یک سالن زیرزمینی در کابل می گوید: “من می خواهم دوباره احساس کنم که یک زن هستم.” تالار مخفی فضایی گرم و دنج با پرده های قرمز سنگین دارد. امروزه در حالی که فرزندانشان روی فرش بازی می کنند، سه مشتری وجود دارد. هر از گاهی صدای خنده به گوش می رسد. حمیدا بازیکن سابق فوتبال و اکنون مشتری سالن زیبایی مخفی است. او ماهی یک بار به آنجا می رود تا ناخن هایش را درست کند. برای اطمینان از ایمنی خود و سالن، او همیشه دستکش سیاه می پوشد تا ناخن های بلند و رنگارنگ خود را بپوشاند.

حمیده می گوید: «ما از آزادی خود در برابر قوانین تحمیل شده توسط طالبان محافظت می کنیم. مشتری دیگری می گوید: «وقتی سالن زیبایی به مکانی مخفی نقل مکان کرد، نمی خواستم بروم، اما باید به شجاعت کسانی که به کار خود ادامه می دهند، احترام بگذارم ” مقاومت در برابر زیبایی.”

با وجود ترس و نظارت گسترده طالبان برای جلوگیری از حضور زنان در اماکن عمومی، این زنان می گویند که مصمم به ادامه کار خود هستند. زن جوانی می‌گوید: ما دیگر چاره‌ای نداریم که سالن‌های زیبایی را ممنوع کرده‌اند.