پایتخت جدید دیوانه وار اندونزی

بعدی- قرار بود میراث جوکو ویدودو یک سیاست عاری از فساد و یک انقلاب زیرساختی در اندونزی باشد. به نظر می رسد او تا حدودی در رسیدن به هدف دوم موفق بوده است. جوکووی که در اندونزی به نام جوکووی نیز شناخته می شود، در طول یک دهه قدرت، شخصاً بر اجرای 200 پروژه بزرگ نظارت داشت.

بر اساس آنچه روزنامه اکونومیست به نقل از همه در یک گفته است. بزرگترین پروژه به طور رسمی در ماه آگوست افتتاح شد، زمانی که نوسانتارا، پایتخت کاملاً جدید در جزیره جنگلی بورنئو، میزبان جشن های هفتاد و نهمین سالگرد استقلال اندونزی بود. این مراسم دو سوال ناراحت کننده را مطرح کرد. اول، آیا نوسانتارا یک پروژه زیرساختی دور از ذهن است، یعنی یک پروژه غول پیکر محکوم به شکست؟

سوال دیگر این است که آیا جوکووی پس از پایان دوره ریاست جمهوری خود واقعاً قدرت را به پرابوو سوبیانتو واگذار خواهد کرد و عرصه سیاسی را ترک خواهد کرد؟

جوکووی انتقال پایتخت کشور را بخش مهمی از میراث خود می داند. بر اساس اظهارات منتشر شده توسط مقامات دولتی، زمانی که ساخت پایتخت جدید در سال 2045 به پایان برسد، اندونزی به یک کشور توسعه یافته تبدیل خواهد شد.

انتظار می رود نوسانتارا میزبان ادارات و گروه های صنعتی دولت فدرال باشد. فرض بر این است که انرژی شهر به طور کامل از طریق انرژی های تجدیدپذیر تامین می شود. حداقل این برنامه ریزی انجام شده بود.

با این حال، پروژه Jokowi ممکن است به ناچار بدون برنامه پیش برود. رئیس جمهور در هفته های پایانی حکومت رسمی خود به دلیل مشکل برق و آب مجبور شد انتقال خود به کاخ جدید را به تعویق بیندازد. روند ساخت و ساز به دلیل مشکلات مربوط به تملک زمین، تامین مالی و مدیریت با مشکل مواجه شده است.

بخش خصوصی قرار است 80 درصد از هزینه 35 میلیارد دلاری شهر جدید را تامین مالی کند، اما هنوز توافق رسمی صورت نگرفته است. علیرغم تمام مزایای زیست محیطی تبلیغ شده شهری آینده که بر روی زمین هایی که قبلاً پاکسازی شده ساخته شده است، منتقدان شکایت دارند که رشد شهر جنگل زدایی و تخریب محیط زیست را تسریع می کند.

جاکارتا، پایتخت کنونی اندونزی، در معرض تهدید جدی قرار دارد. بر اساس داده‌های معیار گردآوری شده توسط مشاور Maplecroft، هیچ شهر بزرگی در جهان به اندازه جاکارتا با تهدید تغییرات آب و هوایی مواجه نیست. استخراج آب های زیرزمینی با بالا رفتن سطح دریا باعث سیل جاکارتا می شود.

برخی از بخش‌های آن شهر ممکن است تا سال 2050 زیر آب باشد. با این حال، فاجعه در جاکارتا به معنای پیروزی در نوسانتارا نیست. فاصله این دو شهر حدود 1287 کیلومتر است. دولت اندونزی امیدوار است با توجه به برنامه های توسعه صنعتی، فرصت های شغلی کافی برای جذب یک میلیون نفر به نوسانتارا تا سال 2045 ایجاد کند و مرکز ثقل کشور را تغییر دهد. در همین حال، حتی کارمندان دولت با وجود پیشنهادهای خوب از جمله مسکن رایگان و ارتقای اولیه، اکنون تمایلی به رفتن به نوسانتارا ندارند.

سوال واضح بی پاسخ این است که آیا رئیس جمهور بعدی اندونزی این طرح را رها خواهد کرد یا خیر. مهمترین سوال این است که آیا او این قدرت را خواهد داشت؟ در ماه اکتبر، جوکووی ریاست جمهوری را به پرابوو سوبیانتو، وزیر دفاع سابق، که متهم به جنایات جنگی است و اعضای خانواده‌اش امپراتوری تجاری وسیعی دارند، واگذار خواهد کرد.

سوبیانتو به سختی می تواند نماینده دوران جدید دموکراسی اندونزی باشد. با این حال، پشت پیشینه او این واقعیت وجود دارد که ممکن است اصلاً انتقال قدرت واقعی به او صورت نگیرد. پسر جوکووی به عنوان معاون رئیس جمهور خدمت خواهد کرد.

شاخص های زیادی وجود دارد که جوکووی تلاش های خود را برای یافتن راه هایی برای ماندن در قدرت تشدید می کند. سوبیانتو قول داد که ساخت نوسانتارا را در دوران مسئولیت خود ادامه دهد و در صورت امکان آن را تکمیل کند. به نظر می رسد وعده جوکووی کنترل هر چه بیشتر سیاست در اندونزی است.