هشدار صادر شد؛ سطح آب دریا‌ها در وضعیت بحرانی

آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد اخیراً در نشست جزایر اقیانوس آرام با استناد به تحقیقات جدید گفت که سطح آب دریاها در این منطقه با سرعتی بسیار سریعتر از میانگین جهانی در حال افزایش است. او می گوید این وضعیت بحرانی است و جمعیت ایالت های کوچک و جزیره ای در اقیانوس آرام را تهدید می کند. گوترش از جهان خواست “به اقیانوس آرام نگاه کنند و به علم گوش دهند.”

به گزارش دیجیاتو به نقل از گاردین، آنتونیو گوترش می گوید:

“این یک وضعیت دیوانه کننده است “افزایش سطح دریا بحرانی است که کاملاً توسط بشریت ایجاد شده است، بحرانی که به زودی بدون قایق نجات به مقیاس غیرقابل تصوری می رسد.”

بر اساس گزارش سازمان جهانی هواشناسی، دمای سطح دریا در جنوب غربی اقیانوس آرام از سال 1980 سه برابر سریعتر از میانگین جهانی افزایش یافته است. در نتیجه، با افزایش دما و آب شدن یخ، سطح دریاها نیز افزایش می یابد.

هشدار دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد افزایش سطح آب دریاها

بر اساس گزارش سازمان جهانی هواشناسی، سطح دریاها در 30 سال گذشته در برخی مناطق اقیانوس آرام حدود 15 سانتی متر افزایش یافته است، در حالی که میانگین جهانی به 9.4 سانتی متر رسیده است.

قبرستانی در جزیره ماجورو در ارتفاع نزدیک به یک متری از سطح دریا توسط امواج اقیانوس زیر آب فرو رفت.

آنتونیو گوترش می گوید: «من در تونگا هستم. [کشوری در اقیانوس آرام با ده‌ها جزیره]برای صدور یک تماس جهانی (Save Our Seas) در مورد افزایش سطح دریا. “یک فاجعه جهانی، بهشت ​​اقیانوس آرام را در معرض خطر قرار می دهد.”

به گزارش Climate Central، کشورهای جزیره ای مانند جزایر مارشال، مالدیو، نائورو، تووالو و کیریباتی که با افزایش سطح آب دریاها تهدید می شوند، تا سال 2100 به طور کامل زیر آب خواهند رفت.

اکنون در کشور تووالو، زمین های خشک آنقدر نادر است که انبوهی از کودکان به جای زمین بازی از آسفالت فرودگاه بین المللی استفاده می کنند. دانشمندان هشدار داده‌اند که حتی تحت سناریوهای نسبتاً خوش‌بینانه، تووالو در 30 سال آینده تقریباً به طور کامل از نقشه محو خواهد شد.

وزیر هواشناسی تووالو می گوید: “یک فاجعه پس از دیگری اتفاق می افتد و ما توانایی بازسازی و مقاومت در برابر طوفان یا سیل بعدی را از دست می دهیم.” برای ایالت‌های جزیره‌ای کم ارتفاع کشور، این فقط موضوع بقا است.»

جزایر اقیانوس آرام، با جمعیت کم و صنایع اندک، سالانه کمتر از 0.02 درصد از انتشار کربن جهانی را تولید می کنند. اما موقعیت جغرافیایی این جزایر آنها را در معرض نابودی قرار داد.