دانشمند ایرانی که هزار سال پیش دیدگاهی مشابه اینشتین داشت

ابوریحان مردی بود که بیشتر علوم طبیعی زمان خود را احاطه کرده بود و یکی از اولین افرادی در تمدن اسلامی بود که با در نظر گرفتن تمام وسایل جدیدی که تولید می کردند، وزن مخصوص بسیاری از چیزها را در قرون اخیر کشف کرد. خیلی بی اهمیت

به گزارش اسنا، وی 25 سال اول زندگی خود را در شهر محل تولدش گذراند و به فراگیری زبان عربی، فقه، کلام، علوم یونانی، ریاضیات، نجوم، پزشکی و غیره مشغول بود. او در این دوره برخی از آثار اولیه خود را روی کاغذ آورد و با ابن سینا، یکی دیگر از دانشمندان ایرانی، در مورد فلسفه طبیعی ارسطو و فلسفه ماخا مکاتبه و تبادل نظر کرد.

او اولین کسی بود که فرمول ساده ای برای اندازه گیری شعاع زمین به دست آورد. ابوریحان معتقد بود که زمین به دور خورشید می چرخد ​​و این عقیده را مطرح کرد تا بتواند در زمان خود آن را ثابت کند. او همچنین با موفقیت در مورد چرخه های زمین شناسی نظریه پردازی کرد.

ابو بریحان بیرونی در کودکی علاقه زیادی به کسب علم نشان داد و از همان زمان به فراگیری علوم مختلف پرداخت. وی از طریق آشنایی با «شاهزاده نصر منصور بن علی بن عراق» که از علمای برجسته ایران در آن زمان به شمار می رفت، توانست وارد دربار خوارزمشاه شود و به مدرسه سلطانیه خوارزمیان راه یابد. در همین حال، زمانی که او فقط 17 سال داشت، با استفاده از یک حلقه مدرج به نام «اشتها» شروع به اندازه‌گیری ارتفاع نیمروز، یعنی ارتفاع طول جغرافیایی خورشید، در زادگاهش کات کرد. .

ابوالریحان بیرونی کتابهای خود را تا سال 427 میلادی فهرست کرده است. یعنی در سن 65 سالگی 113 نسخه شمارش کرد که بیشتر آنها به ریاضیات، نجوم و هر آنچه مربوط به آنها بود اختصاص داشت. اکثر نوشته های خارجی به زبان عربی یعنی زبان علمی جهان اسلام و ایران بود. جورج سارتون، بنیانگذار تاریخ علم، بیرونی را یکی از بزرگ ترین دانشمندان ایرانی پس از اسلام و علمای تمام دوران می داند و می گوید که او یک نابغه جهانی است که هزار سال پیش در آسیای مرکزی می زیسته است.

البیرونی همچنین زمین شناس، کانی شناس و محقق عمده فیزیک و علوم طبیعی بود و به «پدر ژئودزی» معروف است. زیرا بیرونی خیلی قبل از داروین و قبل از نقشه مرکاتور در مورد مسطح بودن خط استوا و قبل از کوپرنیک، کپلر و گالیله در مورد نجوم و چرخش زمین صحبت کرده است.

البیرونی با پیشنهاد اینکه بخش‌هایی از پوسته زمین حرکت می‌کند و مختصات جغرافیایی شهرها را تغییر می‌دهد، اولین کسی بود که نزدیک به هزار سال پیش دیدگاه «تکتونیک صفحه‌ای» را مطرح کرد، در حالی که زمین‌شناسان آن را در دهه 1960 کشف کردند. علاوه بر این، با بیان دقیق تغییرات گرانش نقاط مختلف زمین، افزایش تپه‌ها، عمیق شدن دره‌ها و وقوع دگرگونی‌های ناگهانی، با بینشی عمیق، نشانه‌های درستی از علل تشکیل کوه‌ها ارائه کرد. و زلزله ها

او همچنین توانست فرمولی ساده برای اندازه گیری شعاع زمین پیشنهاد کند. بیرونی شعاع زمین را با روش های ریاضی و فیزیکی و با استفاده از اسطرلاب و با استفاده از قواعد مثلثات و محاسبات سنتی برای اندازه گیری ارتفاع کوه در شرق ایران در 6340 کیلومتری تعیین کرد که به اندازه دقیق امروزی آن بسیار نزدیک است. 6371 کیلومتر.

بیرونی در زمین شناسی به ویژه رسوب شناسی پیشگام بود. او روند پیشروی و عقب نشینی دریاها و تغییرات مسیر رودخانه ها را به خوبی می دانست و در این زمینه نظرات مهمی داشت.

این دانشمند ایرانی دیدی از کل جهان داشت، مشابه نظریات اینشتین و دیگر دانشمندان معاصر. او مانند انیشتین زمین را محدود به سطح بیرونی کره می‌دانست و معتقد بود که حرکت بخشی از جسم ثابت از جایی به مکان دیگر در یک خط مستقیم است، در حالی که حرکت آن به دور جسم دیگر در حالت ساکن است. و ماهیت دایره ای دارد که نشان می دهد حرکت در اطراف یک نقطه ثابت مانند مرکز زمین انجام می شود. بنابراین، دیدگاه بیرونی تا حد زیادی با نظریه اینشتین سازگار است.

البیرونی به عنوان یک محقق بزرگ، علاوه بر دریافت دانش معاصر در موضوعات مختلف، در کارهای دیگر از جمله تأسیس آزمایشگاه‌هایی در کشورهای امروزی مانند ایران، پاکستان، افغانستان و ترکمنستان مشارکت زیادی داشت.

البیرونی میراث مشترک مردمان ایران، پاکستان، ترکمنستان، افغانستان، آسیای مرکزی و جنوبی است و هنگامی که در سن 77 سالگی از این دنیای فانی رفت، بیش از 150 اثر از خود بر جای گذاشت که 70 اثر در نجوم و نجوم، 20 کتاب در زمینه ریاضیات و 18 اثر ادبی در حافظه.

این امر باعث شد تا در سال 1401 با تصویب شورای فرهنگ عمومی، 13 شهریور در تقویم رسمی کشور به عنوان روز علوم پایه نامگذاری شود.