دهه هفتاد و هشتادی‌ها کجا تئاتر کار کنند؟

«شل‌هنگ» یکی از کارهای تئاتری است که این روزها در کاخ نوول شاتو اجرا می‌شود.

به گزارش النا، این سریال به نویسندگی آرزو خانجمی و کارگردانی بابک قدری ساخته شده است. این اثر به تهیه کنندگی منوچهر هادی و بازیگرانی چون مرضیه صدرائی، حمید رحیمی نصر، آیلرنوشهری، عقیل بهرامی، بهداد قادری، بهزاد کریمی، محمدرضا حسنی، مهناز نوروزی، شهناز نوروزی و مبینا هادی ساخته شده است. از دیگر بازیگران اصلی این نمایش می توان به مهناز نوروزی (طراح گریم)، ​​نسیم ملکی (طراح مد) و سعید یزدانی (طراح صحنه) اشاره کرد.

در خلاصه برنامه شلهنگی آمده است: من و شما تفاوت چندانی با هم نداریم. همه ما به نوعی یک نفر را گروگان گرفته ایم.

عقیل بهرامی بازیگر این سریال از ظاهرش و جزییات نقشش گفت.

بهرامی در ابتدای سخنان خود با اشاره به اینکه مسائل اجتماعی امروز بیش از هر زمان دیگری در سینما و تئاتر مطرح است، گفت: این موضوع را نمی توان صددرصد تایید و یا تکذیب کرد. چون آمار دقیقی از این موضوع وجود ندارد اما یادم هست در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد فیلم های زیادی بودند که به مسائل اجتماعی می پرداختند و به این گونه مسائل پرداختند و به فیلم های مطرح سینمای ایران تبدیل شدند.

وی با تاکید بر اینکه سریال «شلحنگ» به طور کامل به یک معضل اجتماعی و روابط بین همسران می پردازد، گفت: این اثر ممکن است لایه هایی از این روابط را نشان دهد که چندان به آن توجه نشده است. در بیش از یک دهه حضور در دنیای تئاتر، هرگز چنین نقد دقیقی ندیده بودم، اما در نهایت همکاری اتفاق افتاد و امروز روی صحنه هستیم.

مهمترین ویژگی «شلحنگ» شفافیت است

وی ادامه داد: این دغدغه ها در همکاری دوم با آقای قدری و در مواجهه با نقش مقابل خانم خانجانی برایم بسیار مهم بود؛ این دغدغه ها برای من بسیار مهم بود. مهم ترین نکته در مورد نمایش «شلهنگ» این است که این نمایش بدون پرده است و این نمایش چیزی برای پنهان کردن از مخاطبان خود ندارد و این را می توان حتی در دکوراسیون هم دید.

بهرامی در ادامه صحبت های خود گفت: به درخواست کارگردان در این نمایش هیچ دیواری وجود ندارد و شخصیت های نمایش چه در حیاط و چه در اتاق دیده می شوند و به راحتی می توانیم همه فعالیت های آنها را ببینیم. این اتفاق باعث شد بدون وقفه روی صحنه حاضر شویم و در طول 70 دقیقه نمایش تداوم احساسی و زندگی روی صحنه را با نشاط بیشتری بخشید.

وی گفت: در این زندگی آقای القدری به شدت تاکید داشتند که در ابراز احساسات و در چارچوب بازی اغراق نشود و صرفاً چون تئاتر کار می کنیم فقط باید از صدای بلندتر استفاده کنیم. البته در این مورد دوباره سعی کنید سر و صدا نکنید.

این بازیگر سینما و تئاتر خاطرنشان کرد: در کنسرتی که «شل‌هنگ» به نمایش گذاشت، سعی کردیم حس کنجکاوی در زندگی مردم را به مخاطب منتقل کنیم. به عبارت دیگر چیزهایی را می بیند و می شنود که قرار نبوده است. یعنی انگار انتظار نمی رفت.

وی در ادامه سخنان خود گفت: شاید به زبان ساده تر بتوان گفت که افراد پشت دیوار این شهر روابط خاصی با یکدیگر دارند، دعوا می کنند، عواطف و … دارند، اما وقتی در شهر هستند و … در خیابان ها و در بین مردم ماسک می زنند و از ماسک استفاده می کنند، اما مطمئناً در خانه کمتر دیده می شود. ما سعی کرده ایم این لایه از زندگی مردم را آشکار و به نمایش بگذاریم و میزان موفقیت ما در این زمینه مدیون نظر مخاطبان عزیز است.

سینمای ایران در دنیا شهرت دارد

خان روشنی بازیگر نمایش در پاسخ به سوالی درباره جایگاه تئاتر و سینمای ایران در رقابت با کشورهای دیگر گفت: ایران حداقل در سال 2018 چقدر توانسته در رقابت با کشورهای دیگر اثر اجتماعی خوبی تولید کند؟ حوزه سینما را به راحتی می توان ارزیابی و بیان کرد. می توان گفت ایران یکی از کشورهای صاحب سینما در جهان است. یعنی نوع سینمای خودش را در دنیا دارد و یکی از بزرگان این عرصه آقای اصغر فرهادی است که در معتبرترین جشنواره های دنیا جوایز بزرگی را از آن خود کرده است. به نظر من به نقل از این شخص می توان گفت که ایران در این زمینه موفق بوده است. البته استاد کیارستمی هم در این زمینه پیشگام بود و البته عزیزان دیگری هم در این زمینه هستند که از جمله آنها می توان به آقای علی رضا صمدی اشاره کرد که اخیرا افتخار همکاری با ایشان را داشتم. عزیزان من در تئاتر هم در این زمینه فعال هستند و قطعا ترجیح می دهم به این گونه مسائل بپردازم. مثلاً در کار قبلی آقای قادری این اتفاق افتاد و یک موضوع اجتماعی و دردسرساز مطرح شد.

صحنه نمایش «شلهنگ» روان و واقع گرایانه است

بهرامی درباره کارگردانی بابک قدری و اظهار نظرش درباره اجرای «شل‌هنگ»: او همیشه از بازیگر می‌خواهد در نمایشی که پس‌زمینه واقعی دارد، کاملاً راحت و طبیعی بازی کند تا مخاطب احساس نکند که اتفاقات در هیچ‌کدام به صحنه می‌رود. راه حتی اگر مخاطب گاهی بگوید کار خوبی است، برای ما خیلی جالب است یا حتی اگر بگویند اصلا تماشایی نیست! این برای ما سرگرم کننده است، زیرا توانستیم آنچه را که کارگردان خواسته بود بدون گذاشتن هیچ اثری از میزانسن انجام دهیم و صحنه ای روان و واقع گرایانه داشته باشیم. از آنجایی که همه ما در خانه هستیم، هرگز فکر نمی کنیم وقتی از خواب بیدار می شویم به سمت راست نگاه کنیم. یا اینطور نیست که به خط میزانسن توجه کنیم تا فراموشش نکنیم.

عدم اطمینان در تئاتر بیداد می کند

وی خاطرنشان کرد: با توجه به بحث مشکلات امروز تئاتر و راهکارهای آن باید به عنوان یک فعال در این عرصه بگویم که فقط یک سری مسائل و معضلات را از درون می بینیم. من فکر می کنم یکی از بزرگترین مشکلات تئاتر امروز این است که ما نمی دانیم چه کار می کنیم و حتی نمی دانیم چه می خواهیم و این عدم اطمینان بیداد می کند. اگر گروه‌های تئاتری کار تولید می‌کنند، چگونه می‌توانند به کلمه تولید توجهی نداشته باشند، وجود چرخه اقتصادی، هزینه، درآمد، سرمایه، دارایی و…؟ آیا می توانید چیزی تولید کنید، اما به فروش آن فکر نکنید؟ ?

این بازیگر گفت: یکی از اتفاقات مفرح و لذت بخش، ملاقات با تعدادی از هواداران است. مثلاً شاهد بودیم که تماشاگران تئاتر می‌گفتند من تئاتری نیستم و حالا بعد از دیدن نمایش شما بیشتر به تماشای تئاتر تمایل دارم. چنین رویدادهایی برای من و بسیاری از همکارانم خوشحال کننده خواهد بود. چون یک نفر به خانواده بزرگ تئاتر اضافه شده و این به چرخه اقتصادی تئاتر کمک می کند.

دهه 70 و 80 کجا کار می کرد؟

وی ادامه داد: امیدوارم دوستان فعال در عرصه تئاتر با برنامه و تدبیر درست به میدان بروند. ما تعداد زیادی زن و مرد جوان 70 و 80 ساله داریم که در دانشگاه ها، مدارس و مناطق مرتفع هستند. آنها تمرین می کنند و تمرین می کنند. این افراد کجا اجرا خواهند کرد؟ این افراد برای چه پولی قرار است روی صحنه بروند؟ این افراد چه زمانی قرار است در سالن های دولتی اجرا داشته باشند؟ بنابراین، من فکر می کنم که عرضه و تقاضا یکی نیستند.

تئاتر برای من یک «رویداد» است

بهرامی اذعان داشت: من به شخصه تئاتر را یک «رویداد» می‌دانم، یعنی در بازیگری باید تمام تلاشم را بکنم (اول به خودم احترام بگذارم، سپس به نگاه، زمان و هزینه تماشاگر احترام بگذارم). اما قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، به عنوان بازیگر، کارگردان، تهیه کننده و … چقدر می توانم هنرم را بفروشم؟ کی و کجا یاد گرفتیم که چقدر بلدیم هنرمان را بفروشیم؟ فروش آثار هنری به خودی خود یک هنر است.

وی تاکید کرد: امروز واقعیتی وجود دارد که دستیابی به بهترین ها به سریع ترین شکل ممکن است و نمی دانم از کجا و چگونه به این نقطه رسیدیم که همه چیز بدون تلاش به دست می آید. در حالی که باید سواد کسب و کار، برنامه ریزی، شجاعت داشت و در همه چیز تلاش کرد. از نظر بازیگری خیلی از عاشقان دوست دارند بعد از حضور در کلاس های بازیگری نقش اول یک سریال نمایش خانگی را بر عهده بگیرند. در این رابطه برخی هم می گویند باید برای ما اتفاقی می افتاد در حالی که این گونه صحبت ها و چیزهایی اشتباه است و باید از سواری لذت برد.

بهرامی در پایان گفت: در حال حاضر این فرصت و این نعمت را داریم که کار کنیم و روی صحنه یا جلوی دوربین باشیم. پس ما به این هنر علاقه مندیم و باید همیشه از آن لذت ببریم و سعی کنیم مردم را خوشحال کنیم.