(اینفوگرافیک) کدام کشور‌ها بیشترین ذخایر فلزات استراتژیک را دارند؟

با ادامه رونق انرژی پاک، دسترسی به ذخایر معدنی حیاتی و تامین امنیت زنجیره تامین آنها ضروری شده است.

به گزارش روسیاتو، نمودار زیر کشورهای برتر را از نظر ذخایر، تولید و فرآوری مواد معدنی ضروری برای انتقال انرژی نشان می دهد.

تجزیه و تحلیل با استفاده از داده های سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) و آژانس بین المللی انرژی (IEA) در مورد چهار ماده معدنی: لیتیوم، کبالت، گرافیت طبیعی و عناصر خاکی کمیاب انجام شد.

کدام کشورها بیشترین ذخایر مواد معدنی حیاتی را دارند؟

آمریکای جنوبی از نظر ذخایر لیتیوم پیشتاز است و تقریباً نیمی از ذخایر شناخته شده در شیلی (34٪) و آرژانتین (13٪) قرار دارد. استرالیا با 22 درصد از ذخایر لیتیوم جهان در رتبه سوم قرار دارد.

جمهوری دموکراتیک کنگو با 57 درصد ذخایر بیشترین سهم از ذخایر کبالت را در اختیار دارد. استرالیا نیز منبع قابل توجهی از این ماده معدنی به میزان 16 درصد دارد.

ذخایر طبیعی گرافیت از نظر جغرافیایی نسبتاً گسترده هستند. چین با 28 درصد و برزیل با 26 درصد همین مقدار را دارند و با موزامبیک (9 درصد) فهرست سه کشور برتر را تکمیل می کند.

عناصر کمیاب خاکی عمدتاً در آسیا قرار دارند و چین (38٪) و ویتنام (19٪) بیشترین ذخایر را دارند. برزیل دارای 18 درصد ذخایر شناخته شده عناصر خاکی کمیاب در جهان است.

تولید و فرآوری مواد معدنی زیستی

شایان ذکر است که چین مرکز اصلی فرآوری مواد معدنی حیاتی در تمامی زمینه ها می باشد. این کشور مسئول پردازش 65 درصد لیتیوم، 74 درصد کبالت، 100 درصد گرافیت طبیعی و 90 درصد از عناصر خاکی کمیاب آن است.

تولید بسیاری از مواد معدنی حیاتی در تعداد محدودی از کشورها متمرکز شده است. به عبارت دیگر، بیش از نیمی از تولید هر ماده معدنی در یک کشور خاص صورت می گیرد. این تمرکز در تولید می تواند به عنوان خطری برای پایداری زنجیره تامین تلقی شود.

کشور پیشرو در تولید لیتیوم استرالیا (51 درصد) است. جمهوری دموکراتیک کنگو (73 درصد) نیز در تولید کبالت پیشتاز است. در این میان، چین بیشترین سهم را در تولید گرافیت طبیعی (72 درصد) و عناصر کمیاب خاکی (70 درصد) دارد.

چشم انداز آینده

گسترش زنجیره تامین جهانی این مواد، که برای انتقال انرژی پاک حیاتی هستند، نیازمند سرمایه گذاری در پروژه های جدید، به ویژه در کشورهایی با ذخایر بالا اما نرخ تولید و فرآوری پایین است.