موفق‌ترین جت جنگنده آمریکایی در نبرد‌های هوا به هوا کدام است؟

مک دانل داگلاس اف-15 ایگل دو موتوره که قادر به عملیات در هر شرایط آب و هوایی است، موفق‌تر از هر جت جنگنده آمریکایی دیگری به نبرد هوا به هوا دست یافته است.

F-15 Eagle ریشه در جنگ ویتنام (1955-1975) دارد، زمانی که نیروی دریایی و نیروی هوایی ایالات متحده در جستجوی یک هواپیمای جنگنده تاکتیکی جدید بودند.

در حالی که وزیر دفاع وقت رابرت مک نامارا می خواست هر دو شاخه ارتش از یک هواپیما برای کاهش هزینه ها استفاده کنند، نیروی دریایی و نیروی هوایی معیارهای متفاوتی برای هواپیمای جدید داشتند. نیروی دریایی هواپیمایی می خواست که بتواند چند ماموریت داشته باشد و زمان بیکاری طولانی تری داشته باشد. در عوض، نیروی هوایی یک هواپیمای سریع، سبک و قابل مانور می خواست که بسیار برتر از میگ های شوروی بود.

در اوج جنگ سرد

در 9 ژوئیه 1967، غرب اولین نگاه خود را به جنگنده Mikoyan-Gurevich MIG-25 دید که در فرودگاه دوموددوو در نزدیکی مسکو به نمایش عموم گذاشته شد. هنگامی که برنامه ریزان نظامی برای اولین بار این هواپیما را با نام رمز فاکس بت در میان کشورهای عضو ناتو دیدند، تصور کردند که بسیار سریع و بسیار قابل مانور است.

در آن زمان، غرب هیچ هواپیمای شبیه به میگ-25 و توانایی آن برای پرواز با سرعت 3 ماخ نداشت. نیروی هوایی آمریکا که اکنون از از دست دادن برتری هوایی خود در برابر MiG-25 بیم داشت، معیارهای خود را تغییر داد و هواپیمای را درخواست کرد که بتواند با سرعت MiG-25 مطابقت داشته باشد در سال 1968، نیروی هوایی هواپیمای جدیدی را پیشنهاد کرد که دارای معیارهای زیر باشد:

هواپیمای جنگنده تک سرنشین

دو موتور داره

حداکثر وزن برخاست 18.1 تن است

حداکثر سرعت 2.5 ماخ است

نسبت موتور به وزن 1:1 است

در دسامبر 1969، USAF پیشنهاد مک دانل داگلاس را انتخاب کرد و از ترس لغو برنامه، تصمیم گرفت از مرحله نمونه اولیه صرف نظر کند و مستقیماً به تولید انبوه برود. F-15 Eagle اولین پرواز خود را در 27 ژوئیه 1972 انجام داد و در نوامبر 1974 وارد خدمت USAF شد.

در 27 ژوئن 1979، زمانی که خلبان نیروی هوایی اسرائیل موشه ملنیک، یک فروند میگ 21 سوری را با استفاده از موشک پایتون III بر فراز لبنان سرنگون کرد، یک هواپیمای اف-15 اسرائیلی اولین کشته شدن هوا به هوای خود را به ثمر رساند. در همین ماموریت، ایتان بن الیاهو، یکی دیگر از خلبانان نیروی هوایی ارتش آمریکا، اولین رهگیری یک فروند F-15 را با توپ انجام داد و یک MiG-21 دیگر سوری را با توپ M61 Vulcan خود سرنگون کرد. در جریان حمله به لبنان در تابستان 1982، هواپیماهای اف 15 اسرائیل 41 هواپیمای سوری را سرنگون کردند.

در 5 ژوئن 1984، یک فروند F-15 نیروی هوایی سلطنتی عربستان سعودی برای رهگیری دو فروند F-4 فانتوم نیروی هوایی ایران وارد حریم هوایی این کشور شد. اف-۱۵های سعودی از ترس اینکه هواپیماهای ایرانی قصد حمله به نفتکش ها را دارند، موشک های AIM-9 Sidewinder را به سمت آنها شلیک کردند. در نتیجه یکی از هواپیماهای ایرانی ساقط شد و هواپیمای آسیب دیده دیگر مجبور به فرود اضطراری در جزیره کیش شد.

F-15 Eagle نیروی هوایی ایالات متحده

در آستانه جنگ اول خلیج فارس (1990-1991) پس از حمله صدام حسین به کویت، نیروی هوایی آمریکا شروع به استقرار F-15 در پایگاه های هوایی خود در خاورمیانه کرد. در طول عملیات طوفان صحرا، F-15های USAF 36 پیروزی از 39 جنگ هوایی را به دست آوردند.

در حمایت از ناتو در جریان مداخله در سال 1999 در کوزوو، در 8 فوریه، F-15های USAF، چهار میگ 29 صرب را پس از بلند شدن از پایگاه هوایی آویانو در شمال غربی ایتالیا سرنگون کردند.

F-15 Eagle از زمانی که برای اولین بار وارد خدمت با ناتو و متحدانش شد، 104 پیروزی هوایی بدون سرنگونی حتی یک هواپیما به دست آورد.

نبرد هوا به هوا بین جت های جنگنده

از زمانی که Messerschmitt Me 262 آلمانی در اواسط سال 1944 وارد صحنه شد، هواپیماهای جت در نبرد هوایی شرکت کردند. اولین تعقیب و گریز موفقیت آمیز هوا به هوا توسط یک هواپیمای جنگنده در 8 آگوست 1944 رخ داد، زمانی که یک هواپیمای Me262 توسط ستوان یواخیم وبر یک هواپیمای شناسایی پشه Haviland DH.98 بریتانیا را بر فراز مونیخ سرنگون کرد.

در طول جنگ کره (1950-1953)، اتحاد جماهیر شوروی Mikoyan-Gurevich MiG-15 را توسعه داد، یک جنگنده دو بال که پس از پایان جنگ جهانی دوم با استفاده از اطلاعات مهندسین آلمانی اسیر شده در آن زمان ساخته شد جنگنده ها با میگ شوروی همتا نبودند، اما علیرغم عدم تعادل، اولین تعقیب و گریز هوا به هوا یک هواپیمای جت در 8 نوامبر 1950 انجام شد، زمانی که یک لاکهید P-80 Shooting Star به خلبانی ستوان راسل جی براون سرنگون شد. یک MiG-15 در نزدیکی رودخانه یالو در مرز بین چین و کره شمالی.

اگرچه P-80 توانست یک MiG-15 را ساقط کند، اما یک بار نبود، زیرا هواپیماهای جنگنده غربی با میگ های شوروی در نبرد نزدیک قابل مقایسه نبودند. برای مقابله با قدرت مانور میگ-15، هوانوردی آمریکای شمالی هواپیمای اف-86 سابر را توسعه داد، یک جت جنگنده با قابلیت مانور بسیار بالا با ویژگی هایی مشابه همتای شوروی خود.

جنگ ویتنام (1955-1975)

در طول جنگ جهانی دوم و جنگ کره، هواپیماهای جنگی با موتور جت برای سرنگونی هواپیماهای دشمن بر آتش توپ تکیه می کردند. این در اواخر دهه 1950 تغییر کرد، زمانی که نیروی دریایی و نیروی هوایی ایالات متحده شروع به جایگزینی توپ ها با موشک های هوا به هوا کردند. تقریباً تمام مک‌دانل داگلاس اف-4 فانتوم II اولیه فقط به موشک‌های هوا به هوا مجهز بودند.

در طول جنگ ویتنام، نقش اصلی جنگنده های USAF جلوگیری از حمله میگ های ویتنام شمالی به بمب افکن های آمریکایی بود. اگرچه نیروی هوایی ویتنام شمالی به هواپیماهای قدیمی شوروی مجهز بود، اما هدف آن این بود که هواپیماهای آمریکایی را مجبور کند که بمب های خود را پیش از موعد پرتاب کنند و ماموریت آنها را مختل کند.

هنگامی که ویتنام شمالی در سال 1966 شروع به دریافت MiG-21 کرد، آنها را با MiG-17 های خود ترکیب کرد و حملات هوایی به سبک چریکی را انجام داد و با سبقت سریع هواپیماهای آمریکایی را به وحشت انداخت و پس از آن آنها از آنجا عبور کردند و به یک پایگاه امن در شمال رسیدند. یا به چین کمونیستی پناه ببرند.

همانطور که آمریکایی ها هواپیماهای بیشتری را در نبرد با هواپیماهای ویتنام شمالی از دست دادند، اسلحه ها به هواپیما برگردانده شدند و آنها به تاکتیک های سنتی رزمی تن به تن بازگشتند. با وجود پس زدن تفنگ ها، موشک های هوا به هوا سلاح اصلی خلبانان آمریکایی در هنگام درگیری با هواپیماهای دشمن است. در واقع، طبق گفته Intergalactic، F-15 هرگز در نبرد تن به تن شکست نخورده است!