F-۱۴ در برابر Mig-۲۹؛ کدام یک پیروز نبرد تن به تن خواهد بود؟

پس از پایان جنگ سرد، یک مسابقه هوایی بین F-14 Tomcat و Mig-29 برگزار شد. در حالی که این رویارویی یک تمرین آموزشی بود، مهارت های خلبانان آمریکایی و توانایی های F-14 را به نمایش گذاشت.

آغاز میگ 29

به گزارش روسیاتو، MiG-29 توسط دفتر طراحی میکویان توسعه یافته و نام ناتو “Fulchrome” به آن داده شده است. MiG-29 به عنوان یک جنگنده برتری هوایی برای مقابله با هواپیماهای McDonnell Douglas F-15 Eagle و General Dynamics F-16 Fighting Falcon طراحی شد.

اولین پرواز نمونه اولیه Mig-29 در سال 1977 انجام شد و در سال 1979 پنتاگون اولین عکس مرموز از این هواپیما را دریافت کرد.

MiG-29 دو موتوره در سال 1983 وارد خدمت نیروی هوایی شوروی شد. در حالی که در ابتدا به عنوان یک جنگنده طراحی شده بود، انواع دیگری از جمله Mig-29M چند منظوره و MiG-29K برای عملیات دریایی این جنگنده نیز توسعه یافتند.

به گزارش مجله نشنال اینترست، این هواپیما با تولید بیش از 1600 فروند هواپیما به موفقیت بزرگی دست یافت.

شماره های MIG 29

سوار شدن به F-14 Tomcat

هدف اولیه از طراحی و استقرار F-14 ساخته شده توسط نورثروپ گرومن، رفع نیاز نیروی دریایی ایالات متحده به یک جنگنده برتری هوایی توانمند، رهگیر دفاعی ناوگان و سکوی شناسایی تاکتیکی بود.

F-14 اولین پرواز خود را در سال 1970 انجام داد و در سال 1974 در نیروی دریایی ایالات متحده مستقر شد. اولین استقرار آن در ناوهای هواپیمابر با USS Enterprise (CNV-65) آغاز شد. در این مرحله، F-14 به تدریج جایگزین F-4 Phantom II و حذف F-111B شد که در آن زمان در حال توسعه بود.

به گفته فرماندهی تاریخ و میراث نیروی دریایی، در اوج اعزام، 30 اسکادران نیروی دریایی به F-14 مجهز شدند.

با توجه به موزه نقشه هوایی، F-14 دارای پیشرفت هایی مانند:

بال هایی با هندسه متغیر که به طور خودکار در طول پرواز تغییر می کنند. برای رهگیری با سرعت بالا، این بالها برای پرواز کندتر به عقب و جلو کشیده می شوند. این برای بهبود عملکرد نبرد هوایی F-4 Phantom در اکثر موقعیت ها طراحی شده است. بدنه و بال‌های F-14 به آن اجازه می‌دهد سریع‌تر از F-4 صعود کند، در حالی که آرایش دم دوقلو پایداری بهتری را فراهم می‌کند.

ارقام F-14

سلاح های F-14

F-14 هم در دفاع از ناوگان دریایی و هم در عملیات تهاجمی به خوبی مسلح بود. این جنگنده می تواند تا شش موشک دوربرد AIM-54A Phonex را حمل کند که با هدایت سیستم کنترل تسلیحات بسیار توانمند AWG-9 می تواند شش هدف جداگانه را هدف قرار دهد.

برای اهداف میان برد، F-14 به چهار موشک AIM-7 Sparrow مجهز شده است. برای نبرد نزدیک، F-14 به دو موشک AIM-9 Sidewinder و یک توپ M-61 Vulcan با قابلیت شلیک 6000 گلوله در دقیقه مجهز شده است.

سام “اسلامر” ریچاردسون، کوزوو، آموزش عملیات رزمی

در سال 2021، کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده Sam “Slammer” Richardson، مربی سابق تاپ گان، در مجموعه پادکست Tomcast F-14 شرکت کرد.

در این پادکست، کاپیتان ریچاردسون داستان بسیار جالبی را در مورد شبیه سازی تمرین فردی که در آن شرکت کرده به اشتراک گذاشت.

در سال 1999، کاپیتان ریچاردسون به اسکادران VF-14 در ناو هواپیمابر USS Theodore Roosevelt (CVN-71) منصوب شد. در آن زمان این کشتی عازم غرب مدیترانه در جنوب فرانسه بود.

این به دنبال یک دوره 30 تا 35 روزه در حمایت از عملیات متفقین در کوزوو، طولانی ترین عملیات هوایی از زمان جنگ ویتنام بود. زمانی که یو اس اس روزولت در مجاورت فرانسه بود، چهار جنگنده (دو تامکت و دو هورنت) را به پایگاه هوایی دسیمومانو در جزیره ساردینیا ایتالیا فرستاد تا مانورهای نبرد هوایی را انجام دهند.

VF-14، با نام مستعار Tophatters، قدیمی ترین اسکادران فعال در نیروی دریایی ایالات متحده است که در سال 1919 تشکیل شد.

به گفته وزارت نیروی دریایی ایالات متحده، VF-14 551 مورد از 552 ماموریت را انجام داد و سورتی پرواز را هم در کوزوو و هم بر فراز عراق انجام داد. آنها بیش از 185.5 تن مهمات هدایت شونده دقیق را بدون هیچ گونه تلفات یا حوادث ناگوار و بدون تلفات جانی به خدمه هواپیما یا پرسنل تعمیر و نگهداری پرتاب کردند.

رویارویی: رویارویی اف-14 و میگ-29

در طول تمرین پنج روزه، کاپیتان ریچاردسون خود را در مقابل یک خلبان آزمایشی M-29 لوفت وافه دید.

اولین رویارویی منجر به شکست ریچاردسون شد که در مورد دوئل سرنوشت ساز گفت: “من در مورد آن فکر می کنم که باید چه کار کنم، متوجه شدم که نمی توانم با این هواپیما بجنگم، باید با خلبان بجنگم.

کاپیتان ریچاردسون دومین رویارویی خود را اینگونه توصیف می کند:

من عمداً زیر او پرواز کردم، معمولاً شما می‌خواهید تا جایی که ممکن است نزدیک‌تر پرواز کنید، تا اتاق دور و بر کناری را غیرممکن کنید، من می‌خواستم او را گاز بگیرد. مطمئن بودم که می‌خواهد گاز بگیرد، احتمالاً با سرعت 500 گره سوخته، مستقیماً به سمت سطح شیبدار می‌رفت، پس از آن گذشتم و بینی‌ام را بالا بردم و دیدم که دارم نگاه می‌کنم. در غواصی MiG-29

خلبان آلمانی در نتیجه مانور تند خود، بدنه هواپیمای خود را تحت فشار قرار داد و او را مجبور به پایان درگیری و بازگشت به پایگاه کرد.

فشار بیش از حد بدنه هواپیما زمانی اتفاق می‌افتد که هواپیما از سرعت گرانش فراتر رود و باعث آسیب ساختاری و کاهش یکپارچگی و طول عمر بدنه هواپیما شود.

در حالی که رویدادهای استرس زا لزوماً هواپیما را در میدان جنگ از کار نمی‌اندازند، آنها هواپیما را برای چند روز زمین‌گیر می‌کنند تا زمانی که با تعمیر و نگهداری پس از بازرسی‌ها و تعمیرات اساسی، دوباره آماده عملیات شود.

این در مورد هواپیما نیست، در مورد خلبان است – Maverick

MiG-29 و F-14 Tomcat هر دو هواپیماهای شگفت انگیز و افسانه ای هستند. این رویارویی نه تنها توانایی های F-14 را نشان می دهد، بلکه حتی بیشتر از آن هوشمندی و سازگاری کاپیتان ریچاردسون را نشان می دهد.

این برخورد نشان می دهد که در حالی که فناوری به وضوح جای خود را دارد و می تواند یک نبرد را ایجاد یا شکست دهد، استراتژی درست و اجرای بی عیب و نقص توسط یک خلبان را نمی توان جایگزین کرد.